Oude foto's uit voorbije eeuwen zijn altijd enorm fascinerend. Ze verbeelden een fractie van een seconde uit een andere tijd. Ze zijn omgeven door een zweem van mystiek en de romantiek van de nostalgie. Vooral wanneer er mensen op staan, kijk je naar hen met nieuwsgierigheid: hoe is hun leven verder gegaan na die seconde? Een leven dat inmiddels alweer voorbij is, ook van zelfs de jongste kinderen. In veel gevallen is de foto het enige dat nog herinnert aan dat leven, verder is er vaak -zeker voor buitenstaanders- niets over bekend.
De mooiste foto's zijn de foto's die werkelijk iets uitdrukken, een gemoedstoestand, iets uitstralen van een karakter. Een beeld dat zo sterk is dat je bijna van deze mensen kunt houden, zelfs verliefd op ze kunt worden.
Het Stadsarchief van Amsterdam organiseert van 14 oktober 2016 tot 5 februari 2017 de tentoonstelling 'Amsterdam 1900', met foto's van Breitner, Olie, Eilers en tijdgenoten. Met 300 foto's brengt de expositie de oplevende stad en de oorsprong van de moderne (amateur)fotografie in beeld.
Marietje Zeegers, bron: Stadsarchief Amsterdam
In de aankondiging staan enkele foto's. Eén daarvan boeit mij direct al dermate, dat ik zeker van plan ben de tentoonstelling te bezoeken. Al is het maar om meer over die foto te weten te komen. Want in de aankondiging wordt er niets over vermeld. Alleen de bestandsnaam onthult dat het gaat om Marietje Zeegers, waarschijnlijk een dochtertje van fotograaf Jan Zeegers. Het is een foto in kleur (autochromeplaat) van de kleine Marietje, die kersen eet. Met een ernstige, bijna fronsende blik kijkt zij in de camera. Wellicht vraagt ze zich af wat dat grote rare toestel voor haar voor tovenarij uithaalt. Ze vertrouwt het niet helemaal.
De foto straalt een enorme zeggingskracht uit, mede doordat je beseft dat hier een jong leven is vastgelegd dat nu alweer ruimschoots tot het verleden behoort. Wat een mooi en tijdloos kind. Met al onze digitale cameratechniek kunnen wij de emotie van een lang verstreken eeuw niet vangen.
Ook gepubliceerd op weblog Arnoud Hugo.
Reageer op "Een prachtig tijdloos kind"