Het huidige stadsbestuur heeft niet mijn sympathie. Er is teveel ruimte voor massatoerisme, hotels, AirBnb, ijssalons en de jongens van het snelle geld. Ik vat het breed gedragen ongenoegen onder de Amsterdammers maar even samen.
Maar nu bezuinigt het college ook nog eens heftig op de stadsdelen. Er wordt volgend jaar flink gesnoeid in allerlei essentiële voorzieningen. Voorzieningen die buurten leefbaar en sociaal moeten houden. Handhaving, afvalinzameling, straatcoaches, sociale begeleiding, schuldhulpverlening, ouderen, re-integratie van werklozen, aanpak woonfraude, brandveiligheid, zomaar een greep uit de krantenberichten. Samen worden de stadsdelen voor 14 miljoen euro per jaar afgeknepen door wethouder Kock (D66) van financiën.
En allemaal doordat het nogal tegen schijnt te zitten met de vastgoedportefeuille van de gemeente. Iets met een paar onrendabele parkeergarages. Gek genoeg heeft dit college dit blijkbaar niet zien aankomen, komt dit als een donderslag bij heldere hemel. Hé, we komen geld tekort. Veel geld. Wat nu?
En dan volgen er bezuinigingen die weer tot gevolg hebben dat de bevolking uiteindelijk de rekening krijgt gepresenteerd in de vorm van sociale ellende, onveiligheid en criminaliteit.
Een stadsbestuur behoort voor z’n bevolking te zorgen, daar is het immers voor gekozen. Het behoort te investeren in de stad en de bevolking. Het is er niet om de al heersende problemen nog eens te vergroten. Maar ja, Amsterdam en financiën, dat ging in het verleden ook al niet lekker…
Zo is het ook met een mooie stad, ieder wil zijn deel ervan maar er is niet voor alles en iedereen plaats.
Dat zou een overheid een beetje met een helikopterzicht moeten beheersen, want de wereld heeft genoeg voor wat iedereen nodig heeft, maar nooit genoeg voor ieders hebzucht. Dat wist Ghandi al driekwart eeuw geleden.