Ongenuanceerd

Ongenuanceerd

Lampen op expositie Wonen in Amsterdamse School, Stedelijk Museum. Foto: Arnoud Hugo

Vorige keer was ik ongenuanceerd. Dat heb ik soms als ik me ergens aan erger. Zelfs wanneer ik me onterecht ergens aan erger.
Ik schreef dat de grote musea veel te druk waren en veel te weinig toegankelijk. Ik kreeg zowel bijval als terechtwijzingen. Dus leek het mij op de tweede pinksterdag een goed idee om nog eens uit te proberen hoe erg het daadwerkelijk was gesteld tegenwoordig. Ik toog met vrouw en kind naar het Stedelijk Museum om de expositie over Wonen in de Amsterdamse School te bekijken. Wij bestelden vooraf de bijna onontkoombare e-ticket.

Ik verheugde me al op het verbaal kunnen afbranden van het Stedelijk Museum, met hordes toeristen in mijn blikveld, knorrige suppoosten van wie ik niet mocht fotograferen, een dure garderobe, betaalde toiletten met een piskleurig verlepte toiletjuffrouw en andermans lastige kinderen die door de zalen holden of dreinend over de grond dweilden.

Maar die verwachting liep uit op een complete deceptie. Wij konden zó doorlopen, de deur werd zelfs voor ons opengehouden door de beveiliging omdat wij een buggy bij ons hadden. Die buggy plus jassen konden we gratis parkeren bij de garderobe. Er was een fijn cafetaria waar ze alleen vergaten slagroom op mijn warme chocolademelk te doen. Maar die fout werd snel goedgemaakt met een extra royale hoeveelheid. Dat zijn toch belangrijke details bij de cultuur-‘experience’. Ik had kortom helemaal niets te klagen. Tjesus zeg, daar ga je nou voor naar het museum!

We beleefden veel plezier aan de mooie tentoonstelling met allerlei interieurstukken die ontsproten waren aan de Amsterdamse School. Je moet zulke zware meubelen niet in je woning hebben, maar mooi om te zien waren ze wel.

Wij hadden een fijne ochtend en ik had een buitengewoon voldaan gevoel. Hulde voor het Stedelijk Museum, dat alles zo goed heeft georganiseerd. Werkelijk geen enkel puntje van ergernis, of het moest zijn dat de namen van al die gesponsorde zalen voor onnodige verwarring zorgen. Verder geen kritiek, en dat wil wat zeggen bij mij.

Nu voel ik mij geroepen om ook de andere twee grote musea aan het Museumplein na al die jaren weer eens persoonlijk te gaan testen. Al vrees ik alvast dat het Van Gogh er minder goed vanaf gaat komen. Daar stond buiten een lange rij het museumbezoek voor menigeen al bij voorbaat te verpesten. Ik houd u op de hoogte.