Op deze vierde mei twee uiteenlopende standpunten over herdenken. Het eerste is van Rob Zwetsloot, het tweede -dit stuk- van Arnoud de Jong.
Voor steeds meer mensen in dit land is de Tweede Wereldoorlog iets waar je maar niet meer teveel over moet zeuren. Is mijn indruk. Op sociale media kom je af en toe grappen tegen over de de Holocaust. Moet kunnen, zeggen ze dan, het is al zo lang geleden. Het zijn vast mensen die niemand in hun familie hebben die is omgekomen of omgebracht in de oorlog, die niemand hebben om te herdenken.
Toch zou het ook voor die mensen goed zijn om zich eens voor te stellen hoe het zou zijn als in je straat bijvoorbeeld zomaar hele gezinnen worden weggevoerd. Ineens is dat huis verlaten, leeg en zonder ziel.
Of dat je zelf alleen een klein koffertje mag pakken en wordt weggevoerd van alles dat je dierbaar is, je kinderen, je vrienden, je familie, je buren, je leuke spullen. Op weg naar een dreigende, onzekere toekomst.
Kies in gedachten -laten we zeggen- vijf dierbare familieleden en vrienden uit en stel je voor dat ze van de ene op de andere dag worden weggehaald. Kúnnen wij ons dat eigenlijk nog wel voorstellen?
Herdenken is inlevingsvermogen. Herdenken vermindert het risico dat er nog eens psychopaten aan het bewind komen in Europa.
twee reacties op "Uiteenlopende standpunten over herdenken (2)"