Houden we in Amsterdam droge voeten? Dat is maar zeer de vraag. Krijgen we hier meer overstromingen? Zou zomaar kunnen. Onder water staande straten, pleinen en tunnels? Heel goed mogelijk. Jaarlijks periodes met hoog water zoals in Bangla Desh of Venetië? Ik maak de daar ernstig zorgen over.
Vanaf het centraal Station in Amsterdam loopt de Zeedijk. Aangelegd om de stad tegen het wassende water te beschermen. Via de Hoogte Kadijk, en de Zeeburgerdijk loopt dit waterwerk door tot aan Muiden. De stad heeft een ingenieus systeem van waterbeheer. Grachten, kanalen, sluizen, riolen, dijken. Daar zijn allerlei vakmensen continu mee bezig. Ingenieurs. Deskundigen. Techneuten. Zodat we Droge voeten houden.
En waarom maak ik me dan zorgen? Vanwege de waterschapsverkiezingen op 18 maart. De politiek wil namelijk grip op het waterbeheer. Parlementje spelen. Baantjesjagen. Politieke spelletjes spelen. Machtsmisbruik. Corruptie. Onterechte onkostendeclaties. En dan de onvermijdelijke domme beslissingen. Onverantwoordelijke bezuinigen. Privatiseringen door de voeren. Alle techneuten met onnozele ideeen voor de voeten lopen. Onze droge voeten vanwege politiek gewin onder water zetten. Zodat Amsterdam net als Venetië en Bangla Desh wordt. Door incompetente, ijdele en domme politici. Kan de Watergraafsmeer weervollopen met water.
En dan heb ik nog niet eens over bekende massahysterieonderwerpen als klimaatverandering, zeespiegelstijging en zwakke dijken.
Geloof me, onze droge voeten zijn veel te belangrijk om aan politici over te laten . Ik geloof op dat gebied liever in techneuten, deskundigen, vakmensen. Weg met die waterschapsverkiezingen en de bijbehorende klasse van marginale politici.
Ik woon gelukkig op de eerste verdieping, zodat ik de toekomst vanuit mijn raam in mijn boot kan stappen.
Waterschappen doen wat meer dan alleen dijken onderhouden. Ze zorgen ook voor de waterkwaliteit en de peilhoogte. En in veel gevallen ook nog wegbeheer. En daar kunnen belangen botsen.
In bijvoorbeeld Waterland moet je een hoog waterpeil hebben om de natuur zijn gang te laten gaan. Boeren willen een lager peil hebben om hun vee te kunnen weiden.
Ook zijn de verschillen tussen de boer (onbebouwd) en de inwoners (bebouwd) groot. Dat is dus een wankel evenwicht.
Overigens waren de gevolgen van de watersnood van 1953 zo groot omdat de dijken en waterlopen zwaar verwaarloosd waren. Dat was al in de jaren '30 bekend. De boeren gingen voor hun korte termijn belangen en hoefden dus minder belasting te betalen. Met alle gevolgen van dien.
Waterschappen kunnen ook niet zomaar de belasting verlagen en daardoor minder onderhoud plegen. De provincie en het Rijk hebben aanwijzingsbevoegdheden.