AmsterdamCentraal.nl

Guus was iemand die er op los procedeerde als mensen zijn foto’s onrechtmatig gebruikten. Formeel had hij gelijk, maar de wijze waarop hij opereerde zette veel kwaad bloed. Triomfantelijk stuurde hij er mails over rond, met teksten als: “Deze mijnheer zal niet meer zo snel aan andermans eigendommen komen!” Ook ik ontving die mails.

Onze gesprekken gingen over auteursrecht. Guus, rasechte Amsterdammer, was daar rechtlijnig in: vroeger was hij naar eigen zeggen niet rijkelijk betaald voor zijn werk, dus pakte hij elk misbruik aan. Ik vond dat je een bedrijf anders moest benaderen dan een individuele bloggers, Guus was daar redelijk rechtlijnig in. Zo bracht hij ooit 4.000 euro in rekening bij een jochie van 15 jaar. Daar stokten telkens onze gesprekken.

Het auteursrecht was heilig, aldus Guus. Dat er online nieuwe jurisprudentie ontstond, onder meer door de opkomst van social media en de gratis licentie Creative Commons, vond hij maar niks. Regelmatig fulmineerde hij door de telefoon over ‘Arnoudje Friet’, oftewel internetjurist Arnoud Engelfriet.

In het artikel uit 2009 dat ons tot elkaar bracht, citeerde ik Engelfriet. “We leven in een nieuwe wereld. Oude auteurswetten zijn vooral bedoeld voor de grote corporates die grote sommen geld willen verdienen.” Engelfriet (links op mijn foto hierboven) ergerde zich aan de wijze waarop Guus bloggers op kosten joeg. Guus ergerde zich op zijn beurt aan ‘mijnheertje Friet’.

Die nieuwe wereld was niet de wereld van Guus. Nu is Guus er niet meer. Dat bespaart hem de stress van het procederen. Rust zacht, Guus.