Als kind kwam ik regelmatig op het WG terrein. Met of zonder mijn vrienden. Het begon natuurlijk met mijn geboorte en later als ik was blijven haken aan een puntig hek in het Vondelpark of was gevallen met mijn fiets of onderuit gegaan op de schaatsbaan in de Kattenlaan. Soms viel ik van de trap of van een geparkeerde vrachtauto waar we op speelden. Dit alles met pijnlijke gevolgen. Een bezoek aan de eerste hulp op het WG terrein was elke keer het resultaat. Mijn geboorte beschouwden ze toen nog niet als een noodgeval, dus dat was in de reguliere praktijk.
Als gewonde voor de eerste hulp moest je dan door de grote poort aan de Helmerstraat naar binnen. Een norse strenge portier keek vanuit zijn kantoortje of ik of een van mijn vrienden wel echt gewond was. Bloed was sowieso goed, maar een breuk of iets dergelijks was toch moeilijker vast te stellen vanuit zijn kantoor. Als we dan eindelijk naar binnen mochten, moesten we langs paviljoen drie. Daar zaten alle gekken van Amsterdam en wijde omgeving opgesloten. Op ons had het een magische aantrekkingskracht. Maar op het zeer grote ziekenhuisterrein liepen natuurlijk ook honderden aantrekkelijke verpleegsters. Niet dat ik toen wist wat ik daar mee zou kunnen doen. Maar interessant waren ze wel. Kortom als je met een vriendje die net zijn been had gebroken of een groot stuk glas in zijn hand had was je erg blij als je mee naar binnen mocht.
Het ziekenhuis is al lang weg maar het blijft een mooi en magisch gebied. Ik loop er vaak overheen onderweg naar de stad. Onlangs was ik er aanwezig bij een optreden van twee vrienden van mij in www.puntWG.nl in de Bastiaansestraat. Een mooie witte expositieruimte met prachtige grote ramen.
Michael Abspoel (o.a de stem van het tv programma Man Bijt Hond) en Peter WJ Brouwer (dichter, vertaler) speelden en zongen daar hun programma 'Over leven met Brel'.
Een programma over de invloed die Jacques Brel heeft gehad op de muziek maar in het bijzonder over de invloed die Brel heeft gehad op het leven van Abspoel en Brouwer zelf. Een show met herkenbare verhalen en de liedjes van Brel. Het was een mooie avond, binnen luisterden we met een flink gezelschap naar het programma terwijl er zich buiten heel andere dingen afspeelden.
Door de grote ramen konden we kijken naar een mevrouw die aan de overkant, voor ons geluidloos, haar kerstboom (juni) van haar balkon ging halen. Het leverde blijkbaar nogal wat problemen op. Een lange tijd was ze bezig met trekken en sjorren aan de boom, andere spullen verplaatsend, stoeltjes en bankjes verzettend tot ze uiteindelijk met hulp van een andere dame het gevaarte naar binnen sleepte. Het lied 'Ne me quitte pas' kreeg hierdoor een verrassende wending.
'Over leven met Brel' moet je zeker gaan zien als 'De dichter en de Stem' in de buurt zijn.
Hier vast een voorproefje.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Ook ik heb herinneringen aan de buurt van de Eerste en Tweede Helmerstraat, hoewel die niet met lichamelijk letsel gepaard gingen, gelukkig.
Je stukje is twee in één: ook aandacht voor "de klein maar fijn" culturele gebeurtenissen in de stad waaraan ik ook graag aandacht geef. Niet de grote evenementen, die blijven wel doorgaan (lees de problemen van de randverschijnselen in het stuk over bierdistributie van Walther Ploos van Amstel). De kleine mooie dingen, die gebeuren "voor de kat zijn viool", zoals voordragende dichters die schreven bij de beelden in het Westerpark en een zingende Michael Abspoel in het voormalig WG die even Brel tot leven wekt zonder zijn imitatie na te streven.