AmsterdamCentraal.nl

Waar ik me ook zorgen over maak, is de situatie waarin we ons nu bevinden. Er is nog altijd een crisis, er is armoede, ja, er is zelfs een tweedeling in de samenleving. Tussen arm en rijk, tussen de kansrijken en de kansarmen. Al mag ik de term ‘tweedeling’ eigenlijk niet meer gebruiken van de Adviesraad Diversiteit en Integratie (ADI) en Stad-Forum, zo schreven ze afgelopen week in hun rapport ‘Divers en ongedeeld’. Spreken over segregatie zou onnodig stigmatiseren. Persoonlijk vind ik het benoemen van problemen juist belangrijk om ze te kunnen oplossen, dus ben ik het niet met dit advies eens.

Toch begrijp ik ADI en Stad-Forum wel een beetje. Het woord ‘tweedeling’ wordt vaak misbruikt, zeker in de huidige verkiezingscampagne. Zo hoor ik PvdA’ers roepen dat ik als D66’er verantwoordelijk zou zijn voor die tweedeling. Wat een gotspe. PvdA en D66 werken in Nieuw-West al vier jaar prima samen, dus zijn we samen verantwoordelijk voor het gevoerde beleid: alles wat goed gaat én alles wat beter kan. We bestrijden juist samen de tweedeling, door te investeren in extra taalonderwijs, extra schuldhulpverlening, extra stages, betere scholen en een beter economisch klimaat. Als er een tweedeling is, dan draagt de PvdA daar evengoed verantwoordelijk voor. Sterker nog: de PvdA is al 66 jaar aan de macht in Amsterdam. Hoe méér verantwoordelijk kun je zijn?

Vijf jaar geleden koos ik ervoor om de lokale politiek in te gaan omdat ik de beeldvorming van stadsdeel Nieuw-West te negatief vond. Je las in de krant alleen maar wat er mis ging, nooit wat er goed ging. Dat vond ik oneerlijk, dus wilde ik een bijdrage leveren. De afgelopen vier jaar is Nieuw-West enorm veranderd, verbeterd. De buurt is opgebloeid, het ‘Wilde Westen’ is ook Nice Nieuw-West gaan heten. Toch hoor je daar buiten Nieuw-West weinig over.

Op dat punt begrijp ik het adviesrapport ‘Divers en ongedeeld’ heel goed. ADI en Stad-Forum stellen namelijk ook dat de grens van arm en rijk niet haarfijn langs de Ring A10 West loopt. Het is niet zo dat alle kansrijken binnen de ring wonen, en alle kansarmen buiten de ring. Die tweedeling is niet alleen onjuist, hij is stigmatiserend. Natuurlijk heeft Nieuw-West behoefte aan extra taalonderwijs, extra schuldhulpverlening en een extra impuls van de lokale economie. Maar behandel ons niet als 140.000 paria’s die geen kans maken op een beter bestaan. Doe je dat wél, dan vergroot je de tweedeling. Daar is niemand bij gebaat.

Kortom: jazeker, ik maak me zorgen. Zorgen om deze mooie buurt buiten de ring. Een buurt met problemen, maar ook met kansen. Kansen die vragen om een sterke bestuurscommissie. Voor die bestuurscommissie heb ik me opnieuw kandidaat gesteld, want ik geloof erin dat Nieuw-West baat heeft bij continuïteit. Of ik word verkozen, dat bepaalt u, niet ik. Mocht ik worden herkozen, dan beloof ik te blijven strijden tegen de kunstmatige tweedeling tussen ‘binnen’ en ‘buiten’ de ring. Daar zal ik dan ook columns over blijven schrijven. Dus misschien is dit toch niet mijn laatste column. Tot ziens!