Het is crisis. In Amsterdam was de werkloosheid eind 2012 al 9,4 procent. Die stijgt nog steeds en is onder jongeren zorgwekkend. Veel politieke partijen zetten bij de komende verkiezingen in op het stimuleren van de economie. Daarbij lijkt het vooral te gaan om minder regeltjes voor winkels en kroegen.
Gaan de politieke partijen met de inzet op meer winkels, horeca en toeristen die bijna 50.000 Amsterdammers die nu thuis zitten straks echt weer aan werk helpen? Ik ben bang van niet.
Waar werkt Amsterdam?
Een kwart van de Amsterdammers werkt bij de overheid. De top 10 werkgevers in Amsterdam zijn daarnaast de universiteiten, de banken, de grootwinkelbedrijven en de gezondheidszorg. Opvallend zijn de snelle groeiers in de informatietechnologie zoals Booking.com, TomTom, Vodafone en de vele games- en app-ontwikkelaars.
In de bouw en industrie werken nauwelijks meer Amsterdammers. We maken klaarblijkelijk onze handen niet graag vuil. In de metropoolregio zijn Flora Holland en Schiphol belangrijke werkgevers.
MKB
Het midden- en kleinbedrijf (MKB) is de banenmotor in Europa. Tussen 2002 en 2010 werd in het MKB 85% van de nieuwe banen in de EU gecreëerd. De overgrote meerderheid van deze nieuwe banen wordt door nieuwe ondernemingen (jonger dan vijf jaar) gecreëerd. Maar, dat zijn juist niet de starters in de retail en horeca. Die falen het meest; 60% van de horeca en 50% van de winkels stopt na een jaar met achterlating van onbetaalde rekeningen. Meer horeca en meer detailhandel in een markt die niet groeit leidt onvermijdelijk tot verdringing.
Toerisme
Ook de inzet op enkel toerisme is onverstandig. Wie wil er een sector hebben waarin in januari 20.000 mensen werken en in de vier maanden hoogseizoen 100.000 mensen werken in banen met een mager minimum loon en vooral part time oproepkrachten. En, als je 21 bent, dan ben je te duur voor de horeca, retail en ticketshop. Dat biedt geen lang termijn perspectieven voor de Amsterdamse arbeidsmarkt.
Zakelijke dienstverlening
Nieuwe ondernemers in de zakelijke dienstverlening creëerden tot meer dan een kwart (27%) van de nieuwe banen. Het begrip zakelijke dienstverlening zegt het al. Dat zijn bedrijven die software maken, computernetwerken onderhouden, bedrijven adviseren, communiceren, logistieke diensten bieden en wereldwijd handelen. Dat biedt kansen voor Amsterdam. Die zakelijke markt moet er dan wel zijn in onze regio.
Samen concurreren
De focus op bijzondere clusters bepaalt de echte economische vitaliteit van een regio. Een cluster is een geografische regio waarin een groep bedrijven samen met kennisinstellingen binnen een bepaald vakgebied bij elkaar in de buurt gevestigd zijn: ze versterken elkaar. Een bekend voorbeeld van zo’n cluster is Silicon Valley in Californië. Schiphol wil Maintenance Valley worden voor het onderhoud aan vliegtuigen. Flora Holland is de tweede grootste Greenport in de wereld. Op hele kleine schaal zien we dit in de stad bij Centrummanagement XL en straatmanagement. Ondernemers moeten samenwerken om succesvol te concurreren.
De landelijke politiek zet in op een beperkt aantal topsectoren. Daar moet de Amsterdamse regio natuurlijk op aansluiten.
Amsterdam Economic Board
De Amsterdam Economic Board (AEB) heeft zeven duurzame clusters aangemerkt als de ruggengraat van de metropoolregio. In volgorde van economisch belang zijn dat: de financiële en zakelijke diensten, handel en logistiek, informatietechnologie/eScience, de creatieve industrie, toerisme en congressen, bloemen en voeding en gezondheidszorg. Daar moet het herstel van de economie, en de werkgelegenheid, echt vandaag komen.
Voorwaarden om de Amsterdamse regionale economie echt te versterken: een excellente internationale knooppuntfunctie, een focus op een beperkt aantal economischer clusters, een sterke kennisinfrastructuur (Amsterdam Economic Board), een goede bereikbaarheid, ICT- en sociale connectiviteit, een rijke cultuurhistorie en stad waar het leuk is om te wonen en te leven en een cultuur van openheid en dynamiek. Amsterdam moet hierbij in de metropoolregio samenwerken met andere gemeenten in het Platform Regionaal Economische Structuur Metropoolregio Amsterdam.
Voor de bühne?
Natuurlijk moet de politiek het 'ondernemen' in Amsterdam makkelijk maken. De afgelopen weken gingen de discussies over FreeZones voor de horeca, minder willekeur in de handhaving, en liefst natuurlijk gewoon minder of helemaal geen regels meer, veiligheid, meer parkeerplekken, simpele Bibob-procedures, meer aandacht voor bijna 12% ZZP-ers in Amsterdam en minder reclamebelasting.
Boodschappen die vooral leuk zijn voor de kaasboer op de markt, de kroegbaas op de Zeedijk en de eerlijke taxi-ondernemer. Maar, ze helpen de Amsterdamse economie niet om te overleven. Daar is echt meer voor nodig dan steun aan de lokale middenstand.
Voor wie het echt wil weten, klik hier.
acht reacties op "Redt de middenstand de Amsterdamse economie?"
Er zijn in deze tijd gelukkig ook uitzonderingen: Tilburg dat 50 banen in een elektrische auto assemblage wist aan te trekken.
Walther pleit voor aanhaken bij het Topsectorenbeleid en dat doe ik ook. Ik geloof in Amsterdam als Creative Capital en vindt dan ook dat we serieus moeten inzetten op de creatieve industrie. De cijfers geven me daarin ook gelijk: uit die hoek komen ook de snelle groeiers uit de informatietechnologie, zoals Booking.com, TomTom, Vodafone en de vele games- en app-ontwikkelaars.
De overheid moet zich niet blindstaren op het aantreken van een paar multinationals, maar moet zeker ook structureel inzetten op het MKB. Daar zitten onder meer die zakelijke dienstverleners die een kwart van de nieuwe banen weten te scheppen. Wederom is dit vaak de creatieve industrie: bedrijven die software maken, computernetwerken onderhouden, bedrijven adviseren, communiceren en logistieke diensten bieden.
Verder kan de roep om minder regeldruk klinken als een grijsgedraaide langspeelplaat, maar na de noodoproep van MKB Nederland kunnen we daar echt niet meer om heen. De economie aan de gang krijgen vraagt om daadkracht, niet om drempels voor ondernemerschap.
Jeroen Mirck
Kandidaat-gemeenteraadslid D66 Amsterdam
http://www.jeroenmirck.nl/d66/
Booking.com is de zoveelste reserveringssite die alleen nog groeit in het buitenland.
Van TomTom vraag ik me af of ze in hun huidige vorm over 3 jaar nog bestaan en of ze over 5 jaar überhaupt nog bestaan.
Vodafone was enkel maar de overplaatsing van de directie en de marketingafdeling van Maastricht naar Amsterdam. Maar groeien?
Inzetten op de creatieve sector klinkt heel hip en D'66 maar Schiphol, Aalsmeer, het toerisme en de havens hebben meer potentie.
In De Balie presenteerde Eric Wiebes, wethouder van verkeer en vervoer, het verkiezingsprogramma met de titel ‘Werk voor iedereen’. Trefwoorden: gemeentelijke overheid , politieke partijen , verkiezingen , Verkiezingsprogramma
De hoofdstad telt volgens Wiebes 74.000 werkzoekenden. Op de vraag of het realistisch is om al deze mensen aan het werk te krijgen, antwoordt hij dat de titel overdrachtelijk bedoeld is. Maar de stad kan volgens hem wel degelijk tienduizenden arbeidsplaatsen creëren. ‘Amsterdam moet een bolwerk worden van kennis, vernieuwing en innovatie. Dat zorgt voor werkgelegenheid.’
Wiebes wil op verschillende manieren ‘innovatieve en bijzondere mensen’ naar de hoofdstad lokken. Volgens de VVD moet de woningmarkt op de schop. Het aandeel sociale huur, twee derde van het aantal woningen in Amsterdam, zou gehalveerd moeten worden.
Talent aantrekken
Wiebes hield eerder dit jaar een vergelijkbaar pleidooi, wat hem onder andere op kritiek kwam te staan van collega-wethouder Pieter Hilhorst (PvdA) en burgemeester Eberhard van der Laan. Wiebes stelt echter dat dit de manier is om talent aan te trekken. ‘Mensen komen naar Amsterdam om te wonen, niet om acht jaar op de wachtlijst te staan.’ Daarnaast wil de VVD de onroerendezaakbelasting halveren.
Op het moment dat de economie weer aantrekt en er weer meer geïmporteerd wordt, dan trekt de havn 250 mensen extra per maand aan. Niet perse uit Amsterdam maar dat geldt voor de creatieve industrie ook niet. En reken maar dat de haven beter betaalt dan de gemiddelde baan in de creatieve industrie.
Woningnood is er niet meer in Amsterdam. Ik woon zelf in een buurt waar tot enkele jaren geleden een wachtlijst voor een huurwoning was van meer dan 20 jaar. Nu staan er regelmatig steeds meer huizen een half tot een heel jaar of nog langer leeg. Veel van de grote plannen voor stadsvernieuwing zijn uitgesteld of in de prullenbak terechtgekomen. Ik denk dat dat vooral het gevolg is van een onjuist beeld van de realiteit bij onze bestuurders. Als je in Amsterdam iets wilt bereiken, zul je als bestuur je moeten realiseren dat miljonairs in het Gooi wonen en niet in Amsterdam. De huizenprijzen in Amsterdam zijn niet alleen aan het dalen door de tegenzittende economie, ze zijn kunstmatig opgekrikt door het grondbeleid en het financiele beleid van de gemeente. Natuurlijk moeten de belastingen en de regeldruk omlaag. Dat was al zo voor de economische crisis, maar juist in een tijd dat inkomens dalen wordt het nog belangrijker om te zorgen dat het geld blijft rollen. Zowel het kabinet als de gemeenteraad doen het tegenovergestelde. Hun bezuinigingen bestaan overwegend uit het wegtrekken van geld bij de burger en zijn derhalve geen bezuinigingen maar lastenverzwaringen. Bezuinigen is niets anders dan minder geld uitgeven. Dat is natuurlijk lastig als je minder geld uit moet geven en bovendien ook minder binnen kunt halen. Dat is dubbelop en dan moet je bereid zijn om je hobbies op te geven. Dan moet je bereid zijn om genoegen te nemen met minder. Minder ambtenaren, minder salaris, minder luxe, etc.
Toen ik nog raadslid was van een leuk stadsdeel heb ik mij verbaasd over het gemak waarmee grote bedragen werden uitgegeven voor niet noodzakelijke activiteiten van dat stadsdeel. Natuurlijk maak je daar tijdelijk vrienden mee, maar wat is je doel op langere termijn? In Amsterdam moeten op bepaalde plekken meer parkeerplaatsen komen, de parkeertarieven moeten drastisch omlaag en op sommige plekken kun je het parkeerbeleid afschaffen. De erfpacht moet omlaag, de gemeentelijke heffingen moeten omlaag, Concurrentie in de woningbouw moet weer terugkomen, De regelgeving moet beperkt worden tot strikt noodzakelijke zaken en er moet meer aandacht komen voor de burger. Als de burger zich veilig en goed voelt en zijn of haar brood kan verdienen en ook nog een betaalbaar onderdak kan vinden, dan komt het wel goed. De overheid zorgt voor de burger, de burger zorgt voor de middenstand en de middenstand zorgt weer voor de grotere bedijven en allen zorgen voor de overheid.