Ik kreeg een brief van de politie. Ik mag wel zeggen: een brandbrief. Er was nu al voor de derde keer een politieauto bij het bureau Allebéplein in de fik gestoken.
De politie schrijft: 'U begrijpt dat wij deze incidenten zeer serieus nemen en dat wij vastberaden zijn om de daders op te sporen. Wij vinden dat dit soort vernielingen absoluut onacceptabel zijn. Wij vragen dan ook dringend om uw hulp.'
De brief is verspreid in een groot gebied, want ik woon op zeker een halfuur loopafstand van het politiebureau. Het zit ze hoog. Begrijpelijk. Ik ken het gevoel.
Als ik de politie was zou ik direct aangifte doen. Dat heb ik indertijd samen met mijn buren ook gedaan toen bij ons in de straat van zeker zesentwintig auto's tot twee keer toe de ruiten werden ingeslagen. Na verloop van tijd krijg je dan een vriendelijke brief waarin staat dat er geen dader is gevonden, maar dat het toch goed is dat je aangifte hebt gedaan. Verder nooit meer wat gehoord. Er is vanuit de politie nooit een brief in de wijk verspreid met een oproep te helpen bij de opsporing van de ruitenvernieler.
Gaan we ineens met twee maten meten omdat het hier politieauto's betreft? Worden we extra 'vastberaden om de daders op te sporen'?
Het is natuurlijk flauw, maar ik hoor nu al de schampere reacties in de buurt van mensen die na hun aangiftes uiteindelijk nul op het rekest kregen: "Nu weten ze ook eens hoe het is!"
Ze moet prioriteiten stellen.
Flauw als dit sarcastisch klinkt, sorry.
Het is natuurlijk net zoiets als een steen tegen de ruit van iemand van het koninklijk huis gooien en dan hard wegrennen. Geeft wel een kick natuurlijk. Maar reken maar dat ze met honderd man achter je aan komen.