Het regent nieuwe meldpunten. Ze zijn voor of juist tegen vuurwerkoverlast, voetbalgeweld of verwaarloosde circusdieren. Het zijn eigentijdse klaagmuren op het wereldwijde internet. Grote zwarte gaten waarin onze jammerklachten naar een andere dimensie lijken te verdwijnen.
Ik wil zo'n meldpunt voor doorroodrijdendefietsenoverlast, voor instiltecoupébellendemensen, voor jankendekindereninrestaurants en ikpakpasmijnpinpasalsikalleshebingepaktuitmijninderdaadinmiddelsjavolleboodschappentasdames! Op Facebook reageerde een van mijn vrienden dat het de hoogste tijd is voor een meldpunt tegen meldpunten.
Waarom komen al die nieuwe meldpunten er bij? Vroeger, toen ik nog heel jong was en stiekem vuurwerk af stak, ging de buurvrouw naar mijn ouders en kreeg ik ongenadig en ouderwets op mijn donder. Dat liet ik dus voortaan wel uit mijn hoofd. Agressief gedrag langs het voetbalveld? Het bestond niet. En, als een diender je op straat aan hield, dan was je gepast onder de indruk. Je had respect en fatsoen.
Durven we elkaar soms niet meer direct en persoonlijk aan te spreken? Ik vaak niet meer. Als ik in de metro een jongen boos aankijk, die mee door het poortje dook, dan krijg ik een scheldkanonnade over me heen. Ik zeg echt nooit meer iets tegen ouders over het gedrag van hun kinderen. Waar of ik me mee bemoei…
Een automobilist die vol door rood op de voetgangers op het Damrak inreed riep ‘klootzakken, je moet uitkijken’. Die hufter die parkeert bij de pomp om een pakje sigaretten en een kop koffie te halen? Ik wacht gelaten af. Kletstantes in de stiltecoupe? Gewoon mijn muziek wat harder zetten. Mijn buurvrouw van 60 jaar klaagt over een illegaal en wordt thuis met de dood bedreigd. De Politie stelt dat van een beetje bedreiging nog niemand is dood gegaan.
Je houdt voortaan je mond dus maar, op zoek naar een volgend meldpunt voor je persoonlijk leed. Of, dan toch maar die proteststem op Geert Wilders kansloze PVV? Nee toch...
Het Sociaal en Cultureel Planbureau kwam deze week met het bericht dat omgangsnormen het meest genoemde probleem zijn in Nederland. Zo zijn veel mensen bezorgd over het gebrek aan saamhorigheid. 78 procent vindt dat het in Nederland steeds meer ieder voor zich is en 68 procent is van mening dat er steeds minder respect voor elkaar is. Dat is zorgwekkend in een tijd waarin we samen voor geweldige economische en maatschappelijk problemen staan. Daaraan helpen geen honderd, en zelfs geen duizend, meldpunten…
Op de valreep van 2012, naar 2013, twijfel ik over mijn lijstje van goede voornemens. De eerste stap moet ik toch zelf zetten. Collega columnist Eric Alkemade schreef dat je dan zelf eerst en vooral aan anderen moet denken: 'Wie hiermee moet beginnen? Nou, u en ik, vandaag'.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vijf reacties op "Een meldpunt tegen meldpunten"
Die klaaglijnen beantwoorden misschien toch aan een doel: ze vormen een geweldloze uitweg voor hopeloze gevoelens. Leve de meldpunten en klaaglijnen, daarbij vallen tenminste geen doden.
Ik heb mijn best gedaan met voorleven, of het succesvol was moet nog blijken, maar ik blijf hopen, zelfs tegen beter weten in. Als ik uitgescholden word geef ik beleefd antwoord dat andere taal het allemaal veel prettiger maakt en wens de dader verder een fijne dag!
Heeft soms een verbazende uitwerking. Voetje voor voetje keren we misschien terug.
Geniet van een mooie einde van 2012
Walther.
Middels meldpunten kunnen politici tenminste naderhand niet zeggen dat ze het nicht haben gewusst.