Vorige week overleed de eigenaresse van café Mulder, Ria Mulder, na een ziekbed van 6 weken. Vraag is of het etablissement in zijn huidige vorm kan blijven bestaan.
Café Mulder, Weteringschans 163 te Amsterdam, is een voortzetting -medio vijftiger jaren- van het al in de dertiger jaren opgerichte Café Randeraat door Heinrich (Harrie) Johan Mulder (1918). Deze eigenaar had het oorspronkelijke buurtcafé weten op te werken tot een bont en intensief werkend etablissement. Soms waren er wel drie kelners tegelijk: Tom, Johan en Jos [eigenlijk Johan]. Tegenwoordig wisselen ze elkaar af, maar de charmante barvrouw en haar helpers hebben het druk. Vooral in de zomer wanneer het terras geopend is. Vanuit de Heineken Experience stroomt het publiek toe en ook veel buitenlanders weten het café te vinden.
Het vaste publiek bestaat uit een mengeling van artistiekelingen en doodgewone Amsterdammers. Maar er zijn ook veel bekende schrijvers, journalisten en ander artistiek volk, dat er komt. Parool journalist Paul Arnoldussen drinkt er wel eens wat en vroeger was Ramses Shaffy er kind aan huis. Zijn foto hangt er nog aan de muur.
Aan het Eerste Weteringplantsoen woonde Simon Carmiggelt tot 1955 en weer na 1966. Hij dronk ook vaak bij Mulder een borrel, al dan niet vergezeld van zijn maîtresse Renate Rubinstein.
Op de Weteringschans 117 werd overigens Ina Boudier Bakker geboren, beroemd van De klop op de deur. En het illustere Barleaus -gymnasium staat er nog steeds op nummer 29 tegenover rocktempel Paradiso. Op dit gymnasium zaten als leerling Willem Frederik Hermans en Reina Prinsen Geerligs, de schrijfster, die in 1943 in Sachsenhausen werd vermoord. Naar haar, werd een prijs vernoemd voor literaire debutanten. Deze prijs werd destijds door Harry Mulisch, Oek de Jong en Leon de Winter gewonnen, waardoor zij plotseling roem vergaarden.
Hopelijk kunnen we nog een tijdje genieten van café Mulder en het gebruiken als uitvalsbasis van literaire wandelingen door de buurt.
twee reacties op "Inkt op de Amstel: Café Mulder"