In vroeger tijden werd de burger nog wel eens geïnformeerd over op handen zijnde werkzaamheden. Tegenwoordig heeft de afdeling communicatie van de woningbouw, de energieleverancier, de uitkeringsinstantie of het ziekenhuis 'geen tijd' om berichten door te geven.
Zo kun je ruw uit je slaap worden gewekt omdat Ymere besloten heeft van de gemeenschappelijke binnentuin een kijktuin te maken. Uiteraard zonder overleg met de bewoners is hen opeens verboden hun kinderen in die tuin te leren fietsen of een hangmat op te hangen tussen twee bomen in. Met ronkende snoeischaren wordt om half acht 's ochtends een einde gemaakt aan wildgroeiende boomtakken en grillig gevormde heggen 'want glad ziet het er toch mooier uit?'
Een ziekenhuispatiënte wordt door de arts gevraagd waarom zij er 'nu al is, want de operatie is toch pas morgenmiddag?' Zij is verbaasd dat de afdeling planning niet heeft overlegd met de arts en navraag leert dat daar 'geen tijd' voor was. Ook krijgt zij de verkeerde medicatie, ook al gaf zij eerder aan wat die moest zijn. Maar ja, de assistente die de medicatie moet verstrekken in het Lucas-Andreas-ziekenhuis heeft 'geen tijd' om patiëntendossiers in te zien voordat zij haar ronde maakt. Er was ook 'geen tijd' om een briefje aan het bed van de patiënte te hangen met daarop de mededeling 'patiënte moet nuchter blijven' waardoor zij van de voedingsassistente tóch ontbijt kreeg en de geplande operatie voor een paar weken werd uitgesteld.
De klantmanager van het DWI die beloofde 'binnen 24 uur' terug te bellen doet dat pas na herhaald verzoek en na ruim een week want zij heeft 'geen tijd' om klanten te bellen.
Deze praktijkvoorbeelden laten mij met de vraag: als al die mensen wiens taak het is met klanten te communiceren 'geen tijd' hebben om met klanten te communiceren, waar zijn zij dan zo druk mee bezig?
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
dertien reacties op "Geen tijd om te werken?"
@Esther: uiteraard hebben wij eea aangekaart bij het ziekenhuis. Men gaf de fouten toe en zal het geval evalueren om te voorkomen dat het in de toekomst weer mis zal gaan.
En dan moet er tijd gemaakt worden om te klagen dat de burger cq patient zich steeds assertiever opstelt... Natuurlijk is er wel een scheidslijn tussen communicatie en inspraak. Het laatste kan wel eens te ver voeren, alhoewel ik steeds vaker lees dat inspraak toch in stoffige laden belandt.
Lijkt me overigens een dure grap, zo'n advocaat in de dienstauto.
Even een vraagje uit pure interesse: is het vanuit je eigen ervaring dat je schrijft dat je nog moet uitkijken dat je geen aangifte aan je broek krijgt wegens 'agressie'? Het lijkt me dat je zoiets niet spontaan verzint.
Ik lees daarentegen veel nieuws. Daarin is bijvoorbeeld sprake van agressie tegen hulpverleners, overheidsdienaren en dienstverleners. Dat is zeer verwerpelijk. Terecht worden daders extra zwaar gestraft.
Anderzijds bestaan er ook uit belastinggeld gefinancierde dienst- en hulpverleners die de burger als een stuk vuil behandelen of een extreem lamlendige taakopvatting hebben. Daar hoor je dan weer minder over, terwijl dit toch ook een ernstig verschijnsel is. Dat kunnen zij onder meer blijven doen doordat sommigen bij voorbaat denken dat die burger het zelf wel uitgelokt zal hebben en direct partij kiezen voor 'het gezag'. Dat is natuurlijk een uiterst slappe en verwerpelijke houding. Ook de overheid moet kritisch worden gevolgd en zo nodig aangesproken worden op eigen gedrag en opstelling.
Sluit me graag aan, dienstbare hulpverleners en lamzakkige treiteraars vormen verschillende categorieën en moeten dus verschillend worden beoordeeld.
Gelukkig maar dat je zo goedmoedig bent en nooit bonje hebt met 'normale' medemensen. En daarbij stel je dan zelf de 'norm'?