Wat is er mis met onze samenleving? Op de avond dat een hooligan in de Amsterdam Arena het veld op rende om AZ-keeper Esteban een karatetrap te geven, werd ik op straat in Amsterdam West geslagen door een opgefokte jongen. Reden om aangifte te doen bij de politie. Dit is wat er precies gebeurde.
Eergisteravond kwam ik het Rembrandtpark uit gefietst ter hoogte van de Jan van Galenstraat. Bij het oversteken van het kruispunt met de Orteliuskade stak ook ineens een jongen diagonaal de straat over, zonder op of om te kijken. Ik moest hard remmen om hem niet te raken. Uiteindelijk reed ik tegen zijn voet aan, maar dat was toch echt zijn eigen schuld.
Daar dacht de jongen heel anders over. Agressief begon hij tegen me te schreeuwen. Hij gaf me een duw, gaf een karatetrap tegen mijn fiets en haalde vol uit naar maar hoofd. Gelukkig trok ik mijn hoofd net op tijd terug. Er volgde nog twee karatetrappen in mijn richting en een tweede vuistslag, die ditmaal mijn linkeroor raakte. Ik had een schoudertas om en een fiets in mijn handen, dus kon ik me lastig verweren.
Ik keek om me heen. Bij het rode stoplicht stopten twee auto’s, maar niemand nam de moeite om uit te stappen. In een split second moest ik besluiten wat te doen. Als ik terug zou slaan, zou dit een gevecht worden waarbij mijn bril zou sneuvelen. Ik moest ervoor zorgen dat de jongen weg zou gaan. Maar hoe?
Karatetrap
Ik deed twee stappen naar achter, waarmee ik een nieuwe karatetrap ontweek. Vervolgens schreeuwde ik keihard tegen hem dat dat hij weg moest gaan, dat hij normaal moest doen, dat hij moest oprotten. Gek genoeg hielp het. Mijn stem galmde door de straat en hij schrok er toch een beetje van. Ik zag nog steeds de agressie in zijn ogen, maar hij draaide zich om en liep weg. Daarop kon ik mijn fiets oprapen en wegrijden.
Thuis maakte ik de schade op. Mijn linkeroor is opgezwollen en mijn hals doet pijn. Zwaar letsel heb ik niet opgelopen. Wel had het veel erger kunnen aflopen, als hij niet weg was gegaan, als hij een mes had getrokken.
Aangifte
Het is een schande dat dit soort incidenten schering en inslag zijn in Amsterdam. Hoewel ik betwijfel of de dader ooit wordt gepakt, besloot ik vandaag aangifte te doen wegens mishandeling. Dat is nog een heel gedoe. De politiepost op het Mercatorplein (vlakbij de plaats delict) behandelt geen aangiftes en verwijst door naar het politiekantoor aan het Surinameplein. Daar werd ik vriendelijk te woord gestaan door een oudere agent, maar voor de aangifte zelf moest ik een afspraak maken. Dat werd uiteindelijk morgenochtend.
Criminaliteitscijfers
Kortom, het kost nogal wat tijd en moeite om aangifte te doen in Amsterdam. Toch meld ik me morgen bij de politie om die aangifte te doen. De afgelopen paar jaar meldt de stad Amsterdam trots dat de criminaliteitscijfers dalen. Een van de redenen van die daling is dat veel mensen de moeite niet meer nemen om aangifte te doen. Daarom doe ik dat juist wél. In de hoop dat politiek en politie dit soort signalen serieus nemen en hun burgers optimaal beschermen. Want het is een schande dat je je in Amsterdam onveilig moet voelen op straat.
Dank dat je jouw ervaringen met ons wilt delen!
Je sluit terecht af met de conclusie: 'Een van de redenen van die daling is dat veel mensen de moeite niet meer nemen om aangifte te doen. Daarom doe ik dat juist wél. In de hoop dat politiek en politie dit soort signalen serieus nemen en hun burgers optimaal beschermen. Want het is een schande dat je je in Amsterdam onveilig moet voelen op straat'.
Mijn tijdbommetjes zaten vorig jaar in de trein.. toen bleek aangifte zinloos. Politie deed er overigens helemaal niets mee.
Ik wens je geweldige feestdagen en hoop dat je het geweld snel achter je kan laten!