Ben is een stevige stapmaat. Overdag staat Ben in de keuken van een groot hotel. ’s Avonds vinden we hem steevast op of rond de Nieuwmarkt. Geregeld bespreek ik het leven met hem onder het genot van een paar biertjes. Waar ik een fluitje drink, drinkt hij een pint, of misschien wel twee.
Vorige week zondag nam ik om middernacht afscheid van Ben. Hij wilde nog de laatste metro naar huis, bij het Amstel Station, halen. Dat leek ons allebei wel zo verstandig. Een korte groet en Ben liep weg naar de metroingang bij de Flesseman. Het GVB zou hem wel veilig thuis brengen…
Een week later liep ik Ben weer tegen het stevige lijf. Er was iets fout gegaan. Ben was op het korte ritje tussen de Nieuwmarkt en het Amstel Station in slaap gesukkeld. Mijn snurkende stapmaat werd om 1 uur gewekt door het GVB-personeel bij de eindhalte van lijn 54. Ben moest even diep nadenken waarom hij nog eigenlijk niet in zijn eigen bed lag en wat hij nu moest doen om thuis te komen.
Een taxi krijgen in het verre Zuidoost lukte niet. Zijn mobiel lag nog op de keukentafel. Maar, gelukkig werd Ben gespot door een uiterst vriendelijke jongen, die Ben wel tegen betaling van 15 euro naar huis wilde brengen. Een echte snorder in een aftandse Volkswagen Jetta. Ben stapte maar al te graag in om zo snel mogelijk weg te komen uit het barre Zuidoost. Hij verlangde naar zijn eigen warme nest.
De rit ging door Amsterdam Zuidoost naar de A9, waar de ‘taxi’ ineens tot stilstand kwam. De snorder was vergeten te tanken. Een pijnlijke situatie op de vluchtstrook. Of Ben ook even wat geld had? Dan ging de jongen wel benzine halen. Vooruit dan maar. Hij gaf de jongen 15 euro, waarmee hij het talud af rende op weg naar een tankstation.
Doodmoe, een stevig aangeschoten, viel Ben opnieuw in slaap, ronkend op de passagiersstoel, terwijl het nachtelijk verkeer op de A9 langs scheurde. Zijn slaap werd even later ruw verstoord door een verkeersagent die op het zijraampje tikte. Of meneer even open wilde doen.
Verbouwereerd deed Ben het portier open. De agent deinsde een paar meter achteruit. Of het van de kegel was of de schrik voor die stevige man, dat weten we niet. Toen de agent zich weer had hervonden stelde hij de prangende vraag: ‘wat doet u op dit moment van de nacht, met kennelijke teveel drank op, in een gestolen auto op de vluchtstrook van de A9, meneer?’. Ben stond even met een mond vol tanden. Hij wist het zelf ook niet meer.
De begripvolle agenten regelden een keurig TCA-taxi om Ben veilig naar huis te brengen. Ben is 15 euro armer, maar een ervaring rijker. Voortaan neemt Ben weer de fiets naar huis...
achttien reacties op "Stadsmomentje: vriend Ben en zijn snorder"
Dronken een fiets besturen is ook een wetsovertreding. Los van t feit dat t levensgevaarlijk is.
'Wie zonder zonden is werpe de eerste steen!'
Welnu, Sjaan zou het mogen doen, als stenen gooien op zichzelf ook niet een wetsovertreding was.
Nu al staat vast dat zij na haar dood door de Paus heilig verklaard zal worden. Zo niet eerder...
"Preach what you practice" ligt meer in Uw lijn...
In elk geval: laten we het uitwisselen van hatelijkheden nu niet gaan overnemen van onze parlementsleden. Je ziet tot welk bedroevend niveau dat leidt.