Een van de voordelen van mijn werk is, dat je met werkelijk mooie projecten voor Amsterdam in aanraking komt.
Op de plek waar ik nu werk, stonden tot 1945 Houtloodsen op smalle stroken land. Van elkaar gescheiden door insteekhavens, waar de houtschuiten konden aanmeren. In 1945 werden de insteekhavens van de Houthaven gedempt.
Daarmee ging weer een stuk 'eilandenrijk' voor Amsterdam verloren.
Het stedenbouwkundig plan Houthaven begint me steeds sympathieker te worden, omdat het een echo uit het verleden is...
Het vaste land ten noorden van de Spaarndammerdijk wordt deels afgegraven. De eilanden die daardoor ontstaan, worden aan de noordzijde verlengd waardoor ze het IJ insteken.
De bebouwing zal (behalve aan de westelijke rand, waar een strook met functiemenging wonen/werken als een soort geluidswand tegen eventueel lawaai uit de havens zal werken), niet hoger worden dan 3 tot 4 lagen.
Het doorgaande verkeer dat nu nog gebruik maakt van de de Spaarndammerdijk verdwijnt in een tunnel, die langs de bestaande dijk wordt aangelegd.
Hierdoor ontstaat de ruimte voor een breed “dijkpark” bovenop de tunnel. In het park is er ruimte voor spel, sport en recreatie en het park verbindt de Spaarndammerbuurt met de Houthaven.
De enige scheiding tussen de Houthaven en de Spaarndammerbuurt is dan een rustige toegangsweg voor bestemmingsverkeer.
Er komen veel sociale en openbare voorzieningen, zoals scholen en een “filiaal” van het woon-zorg centrum. Het percentage sociale huurwoningen is helaas door de bezuinigingen naar beneden aangepast, naar 20%. Het leuke is wel, dat een groot deel hiervan gereserveerd is voor rolstoelgebruikers, zowel familiewoningen alsook groepswoningen.
De wijk wordt autoluw, fiets- en kindvriendelijk aangelegd. Aandacht is ook besteed aan de toegankelijkheid van de openbare ruimte en de betrokkenheid van de bewoners bij het onderhoud, gebruik en veiligheid ervan. Dit, door zoveel mogelijk woningen een toegangsdeur te geven, die direct grenst aan de openbare ruimte, waardoor de bewoners als het ware ook “mede-eigenaren” worden van de openbare ruimte.
Wat me het meest benieuwt (na het ontwerp van de bebouwing) is, hoe het gaat uitpakken met het Pontsteiger gebouw. Er ligt een prachtig ontwerp van Arons en Gelauff, maar of en wanneer dit zal worden gerealiseerd… Eindelijk eens een ontwerp met sjeu en lef, dat een heus waarteken voor Amsterdam kan worden. Ik hoop, dat ik nog voor mijn pensionering in het restaurant op 60 m hoogte koffie kan gaan drinken met en schitterend uitzicht over de nieuwe woonwijk en het IJ.
Luchtfoto van de Houthaven voor 1945
Artist Impression Houthaven 2011 (niet definitief).
achttien reacties op "Een echo van het verleden"
Tijdens evenementen op het Westergasfabriek terrein (elke dag lijkt wel) en bij mooi weer (200 bbq's/bootjes met een geluidsinstallatie die komen aan leggen) is het hier trouwens ook niet meer te harden.
Zo'n tunnel hier lijkt me ook wel wat, het zou in ieder geval fijn zijn als die tunnel/herinrichting op de Spaarndammerdijk de verkeershinder op de Haarlemmerweg kan verminderen, want het is hier niet meer te harden:)
http://www.luchtmetingen.am...
Verder is de “rustige toegangsweg voor bestemmingsverkeer” leuk voor de bewoners, maar funest voor iedere vorm van stedelijkheid. Een lullig bruggetje is niet “enige scheiding” maar juist een enorme barriere om even door de wijk te fietsen of wandelen op weg naar iets anders. Niets aan willekeur overlant; als je er niet woont of werkt heb je er helemaal niets te zoeken. Dit project lijkt verdacht veel op een IJburg in het klein, nog een wijk waar verreweg de meeste Amsterdammers nooit een voet zullen zetten.
Het project Houthaven Amsterdam is aardig, maar vooral voor hogere inkomens, en dat is een foute inschatting van Gemeente en ontwikkelaars, er is meer en meer behoefte aan “betaalbare woonruimte” in Amsterdam.
3-4 lagen bouwhoogte is veel te weinig in dit gebied, want het heeft tot gevolg dat aan de randen van Amsterdam torenhoge 'skyscrapers'gebouwd moeten gaan worden. dan ben je als binnenstad net een vissenkom met hele hoge glazen muren....
Kortom, een dubieus project, zeker in tijden van absolute bezuiniging. De Gemeente deed er beter aan in deze tijden te zorgen voor Kunst, Cultuur en Welzijn, in plaats van ambitieuze projecten als dit te stimuleren/ontwikkelen. Zie ook het artikel in het Parool van vandaag over een nutteloos opgespoten eilandje bij IJburg, kosten meer dan 5 mio....
Verder staat het natuurlijk iedereen vrij om zijn/haar eigen mening te ventileren over het onderwerp.
Googlen naar de naam van de auteur en haar vervolgens van propaganda beschuldigen doet toch een beetje stasi-achtig aan (laat ik 't ook eens stevig aanzetten).
Fijn dat je even duidelijk maakt dat men vrij is om een eigen mening hier te ventileren en vervolgens googelen naar een onbekende auteur (in 2011!) en kritiek hebben op de presentatie van het stukje met stasi-praktijken vergelijkt. Chic.
Waarom direct iemands integriteit in twijfel trekken?
Door er wél de functie van de auteur bij te zetten, suggereren we juist een verband dat er niet is. De auteur is namelijk niet betrokken bij dit plan, heeft geen invloed op de besluitvorming, schrijft op persoonlijke titel en uit persoonlijke interesse.
Hebben we het nu over hetzelfde woord? Ik bedoel met propaganda niets nazistisch of totalitairs, gewoon zieltjes winnen voor iets — een vrij standaard definitie.
Mijn leeftijd, etnische achtergrond, beroep, of adres zijn op geen enkele manier relevant, anders had ik het er wel bij gezet. Ook al was het alleen maar om duidelijk te maken dat er geen belangenverstrengeling in het spel is.
Anders dan het geval van mevrouw Sienknecht die dus blijkbaar bij het project betrokken is, maar waar geen woord over gezegd wordt totdat ik erover begin. Daar valt Arnoud de Jong over, beschuldigd mij van stasi-praktijken en kom jij met een lullig inkoppertje.
Terwijl nota bene het stukje hierboven van D66-raadslid Mirck gelukkig *wel* zijn functie vermeldt. Leuk, jullie stamgasten.
Ga dan gewoon op Linkedin kijken als je echt wilt weten wat ik voor mijn werk doe. Dat ik de archieven van een project opruim, betekent niet dat ik er inhoudelijk bij betrokken ben. Soms kom ik gewoon iets tegen wat ik mooi vindt. Net als jij, maar dan op andere plekken. Ik begrijp niet, wat daaraan laakbaar is.
Sneuheid ten top.
Wanneer komt het dààr nou eens van ??