Luca stond zijn OV-chipkaart op te laden toen hij werd aangesproken door twee jongens en een meisje, die vervolgens zijn portemonnee uit de handen gristen en er vandoor gingen. Na een achtervolging door het metrostation, en zelfs door een metro, wist Luca zijn portemonnee terug te krijgen, maar wel zonder zijn pinpas.
Luca's zaak staat niet alleen. Dagelijks worden er in Amsterdam mensen beroofd. Soms net als Luca, soms heftiger en gewelddadiger. Voor de slachtoffers volgt meestal de gang naar de politie voor het doen van aangifte. Soms worden er op stations of in het openbaar vervoer camerabeelden van de daders veilig gesteld en heel af en toe weten de slachtoffers zich nog voldoende van de daders te herinneren voor het doen van een poging ze van politiefoto's te herkennen. In alle andere gevallen gaat het leven weer gewoon door...
En de boefjes? Die voelen zich natuurlijk oppermachtig. Die hebben door dat de geringe pakkans bijna per definitie tot straffeloosheid leidt. In verreweg de meeste gevallen kan de politie niets met deze incidenten, omdat er zonder goede beelden of getuigen vrijwel geen mogelijkheden zijn de daders te identificeren. Als die doorhebben hoe makkelijk het allemaal gaat, pakken ze de week daarop een ander. En daarna weer...
En weet u wat nou het zure is? In het geval van Luca had dit patroon met een klein beetje doortastendheid gemakkelijk doorbroken kunnen worden. Luca werd namelijk op een bomvol station beroofd, onder het oog van tientallen mensen, die aan twee stappen genoeg hadden om de jonge boefjes in hun kippenek te vatten. Diezelfde mensen staken echter geen poot uit om Luca te helpen, negeerden zijn schreeuwen en hulpgeroep en lieten hem effectief aan zijn lot over.
De boodschap aan Luca lijkt me duidelijk: vertrouw niet te veel op je medemensen en reken al helemaal niet op ze als je in een lastig parket zit; een drukke omgeving heeft niets met een veilig gevoel te maken. De boodschap aan de jonge boefjes is nog heftiger: "Ga gerust je gang, van mij heb je geen last. Het is mijn zaak niet, hou mij erbuiten. Ik wil nergens iets mee te maken hebben, ik heb niets gezien of gehoord. Om mijn geweten te sussen zeik ik straks wel een agent af, als die na een wilde rit vanaf de andere kant van de stad aan komt kakken".
Ergens strookt dit niet met het beeld dat ik van Amsterdammers heb. Amsterdammers zijn stoer, hebben een grote mond en bemoeien zich overal mee. Amsterdammers regelen het zelf wel, daar hebben ze de politie niet voor nodig. Amsterdammers zijn niet van het praten, maar van een klap voor je kanus. Amsterdammers hebben een klein hartje, een zwak voor de zwakkeren en het gouden principe dat slachtoffers nog altijd meer zorg en aandacht verdienen dan daders.
Daarom ook de vraag aan al die echte Amsterdammers, waarvan er toch echt wel een aantal op die dag op het metrostration moeten hebben rondgewandeld:
Heb ik soms iets gemist?
En de boefjes? Die voelen zich natuurlijk oppermachtig. Die hebben door dat de geringe pakkans bijna per definitie tot straffeloosheid leidt. In verreweg de meeste gevallen kan de politie niets met deze incidenten, omdat er zonder goede beelden of getuigen vrijwel geen mogelijkheden zijn de daders te identificeren. Als die doorhebben hoe makkelijk het allemaal gaat, pakken ze de week daarop een ander. En daarna weer...
En weet u wat nou het zure is? In het geval van Luca had dit patroon met een klein beetje doortastendheid gemakkelijk doorbroken kunnen worden. Luca werd namelijk op een bomvol station beroofd, onder het oog van tientallen mensen, die aan twee stappen genoeg hadden om de jonge boefjes in hun kippenek te vatten. Diezelfde mensen staken echter geen poot uit om Luca te helpen, negeerden zijn schreeuwen en hulpgeroep en lieten hem effectief aan zijn lot over.
De boodschap aan Luca lijkt me duidelijk: vertrouw niet te veel op je medemensen en reken al helemaal niet op ze als je in een lastig parket zit; een drukke omgeving heeft niets met een veilig gevoel te maken. De boodschap aan de jonge boefjes is nog heftiger: "Ga gerust je gang, van mij heb je geen last. Het is mijn zaak niet, hou mij erbuiten. Ik wil nergens iets mee te maken hebben, ik heb niets gezien of gehoord. Om mijn geweten te sussen zeik ik straks wel een agent af, als die na een wilde rit vanaf de andere kant van de stad aan komt kakken".
Ergens strookt dit niet met het beeld dat ik van Amsterdammers heb. Amsterdammers zijn stoer, hebben een grote mond en bemoeien zich overal mee. Amsterdammers regelen het zelf wel, daar hebben ze de politie niet voor nodig. Amsterdammers zijn niet van het praten, maar van een klap voor je kanus. Amsterdammers hebben een klein hartje, een zwak voor de zwakkeren en het gouden principe dat slachtoffers nog altijd meer zorg en aandacht verdienen dan daders.
Daarom ook de vraag aan al die echte Amsterdammers, waarvan er toch echt wel een aantal op die dag op het metrostration moeten hebben rondgewandeld:
Heb ik soms iets gemist?
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
zeventien reacties op "Boodschap aan jonge boefjes"
Op Schiphol op elke vierkante meter, werd mij juist getoond op de publieke omroep. Dus moet het toch een eitje zijn om een leuke foto gallery samen te stellen van het gilde van slatoe-en-renweg knaapjes. Beter dan als een gek achter je belager aan te rennen. En logisch dat niemand ingrijpt. Er hollen wat mensen achter elkaar aan die lelijke dingen tegen elkaar schreeuwen. Grijp jij dan in, Yvette? Zie jij meteen haarscherp dat etiket DADER op het voorhoofd van degeen die gepakt moet? Zie je meteen hoe het zit?
Ooit werd ik achtervolgd door een vent die een mes tevoorschijn trok toen ik weigerde door hem mijn portefeuille te laten afpakken. Ik zette het op een lopen uit de stille straat richting een plein (niet in Amsterdam). Gelukkig was er niemand die ingreep door mij bij de kladden te pakken.
Bewaar me voor mensenmenigten die gaan ingrijpen, daarbij ontstaan de treurigste misverstanden. Psychologen hebben allang ontdekt dat je het veiligst bent in een omgeving met weinig mensen.
Als men van huis uit geen normen en waarden heeft meegekregen en er is sprake van ongebreideld schoolverzuim, drugs, etc., wat kan men dan anders verwachten dan dat men belandt in het criminele circuit?
Tel daarbij op het halfslachtige optreden van de overheid, gebrek aan mankracht bij de Politie, een destijds immer theedrinkende burgervader en een immens probleem is een feit.
Voor vele criminelen (geen boefjes!)) zal het tij nog maar moeilijk te keren zijn en rest er niets anders dan een strenge aanpak, maar hier ontbreekt het in dit land en onze stad ten ene male aan en zie hier: de zg. -draaideurcrimineel- is geboren.
Met uitzonderingen daargelaten, heeft de mens in oorsprong geen kwaad in de zin, maar als men niets wordt bijgebracht en continue wordt omringd door notoire criminelen, dan is er maar weinig voor nodig om hun voorbeeld te volgen. In vele gevallen heeft dit uiteraard ook van doen met het zich niet willen conformeren aan een maatschappij zoals de onze.
Dat werkgevers in samenwerking met de regering dé grote boosdoeners zouden zijn, is derhalve complete onzin. Het is in dit land nl. ook nog zo geregeld dat een ieder in de gelegenheid wordt gesteld om bijvoorbeeld een studie te gaan volgen. Toegegeven, financieel ligt dit allemaal tegenwoordig wat moeilijker, maar waar een wil is, is nog altijd een weg.
Verkeert U nu werkelijk in de veronderstelling dat mensen met een vaste baan, en masse 's-avonds voor de beeldbuis kruipen en bijv. uitzendkrachten de straat opgaan om een buurt onveilig te maken?
@ Mevrouw Smith:
Dat de Amsterdammer liever de andere kant op kijkt in bepaalde situaties, valt ook te billijken, tegenwoordig worden ruzies of erger, niet meer beslecht door het uiteen trekken van partijen, neen, meestal komt daar een mes of erger aan te pas.
En even eerlijk, als we een paar zestienjarige jochies die een portemonnee hebben gepikt al niet meer in hun lurven durven te pakken omdat ze misschien een mes bij zich hebben, dan zijn we toch aardig gedegenereerd...
Deze criminelen hebben zich wel degelijk aangepast aan een maatschappij als de onze. In onze maatschappij draait het toch steeds meer om geld en minder om mensen. Van de ziekenhuizen worden winstgevende bedrijven gemaakt en de zorgverzekeraars vullen hun zakken. Het welzijn van de mens staat op de tweede plaats. De overheid steunt financieel zelfs een reclamecampagne ten behoeve van de economie, om twee keer in de week vis te eten terwijl ze weet dat je daardoor een te grote hoeveelheid gif binnen zal krijgen. Laat de overheid dan het goede voorbeeld geven. De mens en het milieu voorop en het geld op de tweede plaats.
Ja, ze bestaan, al zijn ze zeldzaam. Ik mis hem nog steeds...
Instinctief.
Die ingrijpt als het moet.
Moedig.
En dan ook nog blonde krullen.....
*zucht*
Kan ik rustig slapen gaan
Gewoon een ouwe sikkeneurige nicht...