Niet omdat de winkelierspopulatie grotendeels is verschoven van autochtoon naar allochtoon, maar omdat het winkelaanbod desondanks minder gevarieerd is naar mijn indruk.
Naast de onvermijdelijke Kruidvat, Etos en Zeeman en een opvallend aantal kleine juweliers, zijn er naar verhouding wel erg veel vage bedrijfjes.
Geld- en belwinkels, gsm-shops en reisbureaus bijvoorbeeld.
Terwijl ik daar zo rondscharrelde vroeg ik mij af: hoe redden die mensen dat?
Neem nu zo'n gsm-shop. Geen T-Mobile of The Phonehouse, maar in de regel een eenvoudig handelaartje in mobieltjes en de bijbehorende blingbling-accessoires.
Je ziet er behalve de eigenaar zelden iemand binnen.
Ik heb eventjes opgezocht wat het ongeveer kost om een winkelpand in de Jan Evertsenstraat te huren.
Dat is al gauw ¤ 19.500,- per jaar, exclusief bijkomende kosten.
Omgerekend is dat ¤ 1625,- per maand.
Laten we zeggen dat er in een maand 25 dagen zitten waarop de winkel open kan zijn.
De eigenaar moet dan elke dag ¤ 65 netto verdienen, alléén om de huur te kunnen betalen.
Dan hebben we het nog niet eens over de andere lasten die een brave middenstander moet ophoesten.
Ook is er dan nog geen sprake van een fatsoenlijk inkomen om van te leven. Want dáár doe je het tenslotte allemaal voor.
Ik geef toe: ik heb geen enkel verstand van het winkelbedrijf. Misschien redeneer ik wel bijzonder onnozel. Maar ik zie het iemand allemaal nog niet bij elkaar verdienen met zoiets schimmigs als een gsm-shop of een reisbureautje (nog zes concurrenten in de straat).
Is het erg achterdochtig wanneer ik hierachter een stukje 'schaduweconomie' vermoed? Een winkeltje als 'front-end' voor lucratievere handeltjes?
En het gaat hier natuurlijk niet zozeer om de Jan Evertsenstraat. Die gebruik ik als voorbeeld.
Anders krijg ik straks weer de voltallige winkeliersvereniging over me heen.
Ook binnen de grachtengordel kom je ondernemingen tegen waarvan je denkt: hoe overleven die?
Zo zijn daar dikwijls designwinkels of galerieën voor hedendaagse kunst. Ook daarbij zie je de klanten niet rijen dik tot aan de volgende hoek staan.
Dit zijn natuurlijk allemaal schandelijke verdachtmakingen.
Daarom dacht ik: laat ik dit onderwerp eens in de groep gooien...
Je ziet er behalve de eigenaar zelden iemand binnen.
Ik heb eventjes opgezocht wat het ongeveer kost om een winkelpand in de Jan Evertsenstraat te huren.
Dat is al gauw ¤ 19.500,- per jaar, exclusief bijkomende kosten.
Omgerekend is dat ¤ 1625,- per maand.
Laten we zeggen dat er in een maand 25 dagen zitten waarop de winkel open kan zijn.
De eigenaar moet dan elke dag ¤ 65 netto verdienen, alléén om de huur te kunnen betalen.
Dan hebben we het nog niet eens over de andere lasten die een brave middenstander moet ophoesten.
Ook is er dan nog geen sprake van een fatsoenlijk inkomen om van te leven. Want dáár doe je het tenslotte allemaal voor.
Ik geef toe: ik heb geen enkel verstand van het winkelbedrijf. Misschien redeneer ik wel bijzonder onnozel. Maar ik zie het iemand allemaal nog niet bij elkaar verdienen met zoiets schimmigs als een gsm-shop of een reisbureautje (nog zes concurrenten in de straat).
Is het erg achterdochtig wanneer ik hierachter een stukje 'schaduweconomie' vermoed? Een winkeltje als 'front-end' voor lucratievere handeltjes?
En het gaat hier natuurlijk niet zozeer om de Jan Evertsenstraat. Die gebruik ik als voorbeeld.
Anders krijg ik straks weer de voltallige winkeliersvereniging over me heen.
Ook binnen de grachtengordel kom je ondernemingen tegen waarvan je denkt: hoe overleven die?
Zo zijn daar dikwijls designwinkels of galerieën voor hedendaagse kunst. Ook daarbij zie je de klanten niet rijen dik tot aan de volgende hoek staan.
Dit zijn natuurlijk allemaal schandelijke verdachtmakingen.
Daarom dacht ik: laat ik dit onderwerp eens in de groep gooien...
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
zes reacties op "Schaduweconomie"
Etcetera.
Crime pays
Bij honderden, zo niet duizenden....
Jan Evertsen, De Clerq, Java, Jan van Galen, Kinker, Damrak.....