Op zaterdagochtend wakker worden met de zwoele en zoete geur van verse cannabis in het huis. De liefdevolle klanken van opera sopraan Jessye Norman bij het zondagse ontbijt. Om 4 uur ’s nachts uit je bed worden gebeld door zeven vrolijke, een beetje aangeschoten, Italiaantjes die hun sleutel kwijt zijn. We zijn het gewend. Het zijn de geuren en geluiden van het weekend.
Stadherstel heeft met steun van belastingcentjes een aantal panden naast ons opgeknapt. En dat was hard nodig. De nieuwe woningen zijn drie jaar geleden verkocht aan wat wij dachten dat de leukste buren van de wereld zouden worden. Al snel bleken de nieuwe eigenaren de appartementjes in de weekenden te verhuren aan toeristen. En dat gebeurt nu in een rap tempo in meer panden om ons heen. Ordinaire huisjesmelkers. Het mag allemaal niet volgens het bestemmingsplan, maar wie maakt je wat?
En eigenlijk maakt het mijn buurtje ook best gezellig en levendig in het weekend. Die zes Engelse meisjes, met hun vrijgezellenfeestje, en die acht Hollandse jongens die later in de nacht aansloten in de 50 vierkante meters grote studio. Ze hadden het, zo te horen, enorm naar hun zin. Ook, het vrolijke Zweedse stel dat drie dagen achtereen alleen maar lag te blowen. Heerlijk! En, natuurlijk dat oudere stel uit het Groningse Laren dat regelmatig een weekendje opera in Amsterdam doet en dan in hun pied-a-terre slaapt. Zij draait opera en hij brengt zondag het ontbijtje op bed. Ze zijn ons allemaal even lief…
Maar, de sociale cohesie in ons buurtje leidt er onder. In de herfst en winter, en de doordeweekse dagen, staan de appartementjes om ons heen leeg. Niemand om even een pakje van de postbode aan te nemen. De vuilnis wordt door de weekendgasten klakkeloos op de stoep gezet, of in de centrale hal achtergelaten. Mijn vertrouwde sigarenwinkeltje is nu de zoveelste souvenirshop, omdat niemand meer binnenliep voor een Parooltje of het NRC. De groenteboer en het kaaswinkeltje hebben het ook opgegeven. Mijn stamkroeg sluit elke zaterdag al om 22.00 uur vanwege de overlast van dronken vrijgezellenfeestjes. Zelf woont de kroegbaas inmiddels in rustig Almere. Onze oudere buurvrouw vlucht in de weekenden naar haar volkstuintje. Ons buurtje is steeds minder ons buurtje.
Voor mijn werk ben ik regelmatig in Rome. Daar wisten de Romeinen het tij niet meer op tijd te keren. Daar is de binnenstad volledig in de handen van de toeristenmaffia gevallen. Door de week lege woonkazernes. In het weekend een groot circus. De echte Romeinen wonen op een uur forensen van de stad. De lokale middenstad heeft het afgelegd ‘tourist-traps’. En de stad zelf? De stad heeft nauwelijks meer geld, omdat de belastingbetalers zijn verdwenen. Sociale cohesie? Nul-punt-nul.
Over een paar jaar is mijn buurtje het beginpunt van de nieuwe ‘Rode Loper’… De plan van zien er prachtig uit. Natuurlijk wil ik mijn stad delen met de toeristen. Zeker, als ze ook nog stevig hun dollars, roebels en yennen komen uitgeven. Maar, wat zou ik het geweldig vinden als mijn buurt ook een buurt blijft waarin het voor Amsterdammers plezierig is om te wonen, en te blijven wonen. Sociale cohesie mag van mij best even het beleid van ons Stadsdeel bepalen in de komende jaren. Ook een beetje Amsterdam voor de Amsterdammers.
Foto cc: Jim Forest
Het begint met de woonbestemming van de etageboven de winkel.
Er is kennelijk iets ook mis met de prijs-kwaliteitsverhouding van de hotels in de stad: àls je een vrijgezellenfeest in de stad wilt vieren kan dat kennelijk het beste in een georganiseerd appartement en niet in de horeca diedaarvoor zou moeten zijn.
Wat betreft de winkels moet je met een vestigingbeleid komen. Beperken van het aantal headshops / klompen, ansichtkaarten en molentjes etc. Mijn vaste slager is ook verdwenen van de Haarlemmerstraat (Mario!) en vervangen door een Vitaminshop. Minstens een drogist, bakker, een slager en een groenteboer en een fietsenmaker per postcodegebied. (Waarom vergeet ik die melkboer nou toch?)
Net als op de markt met al die kledingkramen, trouwens.
Walther heeft het klagen over overlast bij de bevoegde instanties kennelijk al als zinloos uit zijn hoofd gezet. En we hadden nog wel een klachtenlijn Horeca (24 uur per dag bellen naar 4214567), een Meldpunt Overlast te water (http://www.bba.amsterdam.nl en tel. 5250099), een Milieudienst geluidsoverlast(5513456) etc. Laten die maar eens aantonen dat ze er niet voor niks zitten!
Het benoemen tot Werelderfgoed moet de gemeente / het stadsdeel toch wat handvatten geven om wat niewe regels te stellen c.q. oude te handhaven?
En dan pakken we dat handhaven bestemmingsplan daarnaast ook nog even mee.