Bij regen, wind en sneeuw zit ik toch liever in de tram.
Amsterdam is zelfbenoemd Europa’s meest fietsvriendelijke stad.
Al fiets ik niet vaak, het is me wel opgevallen dat onze stad die titel eigenlijk niet waardig is.
Laat ik positief beginnen: Amsterdam biedt een uitgebreid netwerk van veelal vrijliggende fietspaden. Je kunt dus overal komen op de fiets. Al is dat niet altijd even gemakkelijk.
Soms is het zelfs gevaarlijk: losliggende klinkers, rechtopstaande tegels, kuilen, gaten, en boomwortels. Al vaak heb ik gebreken gemeld, maar resultaat blijft uit.
Is het geldgebrek?
Waar ik me het meest over verbaas is de chaos van het fietsparkeren. De gemeente is zich daar ook van bewust maar doet er tot nu toe weinig aan. Wel worden er parkeergarages gebouwd voor auto’s. Waarom? Een parkeergarage verdien je terug, een fietsenstalling daarentegen is een stuk minder rendabel. Maar laat ik niet alleen de gemeente de schuld geven.
Het ligt ook een beetje aan de fietsers.
Een automobilist is bereid om een stukje te lopen om zijn auto te parkeren. Hij is allang blij als hij zijn wagen in de stad kan stallen.
Een fietser denkt anders. Immers, op de fiets kun je overal tot voor de deur komen.
En daar zet je je fiets dan ook neer: zo dicht mogelijk bij je bestemming.
Zie de situatie bij Centraal Station. Aan de voorzijde een overvolle fietsflat, aan de achterzijde fietspontons die bijna niet gebruikt worden. Is te ver lopen.
Ondertussen gaat veel moois in onze stad verscholen achter kluwens fietsen. En op veel plekken kun je eenvoudig niet meer over de stoep lopen door alle wild geparkeerde tweewielers.
Die worden af en toe weggehaald door het Fietsdepot (voorheen de AFAC). Echter, zonder adequate parkeerplekken voor fietsers lijkt het meer op pesten dan op handhaving.
Het is vrij eenvoudig op te lossen: een platte schuit hier, een fietsflat daar, een paar buurtstallingen erbij et voilà: een opgeruimd straatbeeld.
Het is een investering die zichzelf terug verdient: een organisatie die fietsen wegknipt en opslaat is niet meer nodig. En met meer bewaakte stallingen daalt de fietsendiefstal vanzelf. Scheelt de politie ook weer een hoop tijd.
Maar het vraagt ook iets van de fietsende Amsterdammer: de bereidheid om een stukje te lopen in ruil voor een veilige stalling. Dat is even wennen. Maar niet onoverkomelijk.
Het nieuwe college wil investeren in fietsparkeren op drukke plekken. Concrete plannen zijn er nog niet, daarvoor is het nog te vroeg. De wil is er in ieder geval wel.
Ik hoop van harte dat het college deze ambitie voortvarend gaat realiseren. Zodat Amsterdam de status van "Nummer 1 Fietsstad van Europa" straks écht verdient.
Waar ik me het meest over verbaas is de chaos van het fietsparkeren. De gemeente is zich daar ook van bewust maar doet er tot nu toe weinig aan. Wel worden er parkeergarages gebouwd voor auto’s. Waarom? Een parkeergarage verdien je terug, een fietsenstalling daarentegen is een stuk minder rendabel. Maar laat ik niet alleen de gemeente de schuld geven.
Het ligt ook een beetje aan de fietsers.
Een automobilist is bereid om een stukje te lopen om zijn auto te parkeren. Hij is allang blij als hij zijn wagen in de stad kan stallen.
Een fietser denkt anders. Immers, op de fiets kun je overal tot voor de deur komen.
En daar zet je je fiets dan ook neer: zo dicht mogelijk bij je bestemming.
Zie de situatie bij Centraal Station. Aan de voorzijde een overvolle fietsflat, aan de achterzijde fietspontons die bijna niet gebruikt worden. Is te ver lopen.
Ondertussen gaat veel moois in onze stad verscholen achter kluwens fietsen. En op veel plekken kun je eenvoudig niet meer over de stoep lopen door alle wild geparkeerde tweewielers.
Die worden af en toe weggehaald door het Fietsdepot (voorheen de AFAC). Echter, zonder adequate parkeerplekken voor fietsers lijkt het meer op pesten dan op handhaving.
Het is vrij eenvoudig op te lossen: een platte schuit hier, een fietsflat daar, een paar buurtstallingen erbij et voilà: een opgeruimd straatbeeld.
Het is een investering die zichzelf terug verdient: een organisatie die fietsen wegknipt en opslaat is niet meer nodig. En met meer bewaakte stallingen daalt de fietsendiefstal vanzelf. Scheelt de politie ook weer een hoop tijd.
Maar het vraagt ook iets van de fietsende Amsterdammer: de bereidheid om een stukje te lopen in ruil voor een veilige stalling. Dat is even wennen. Maar niet onoverkomelijk.
Het nieuwe college wil investeren in fietsparkeren op drukke plekken. Concrete plannen zijn er nog niet, daarvoor is het nog te vroeg. De wil is er in ieder geval wel.
Ik hoop van harte dat het college deze ambitie voortvarend gaat realiseren. Zodat Amsterdam de status van "Nummer 1 Fietsstad van Europa" straks écht verdient.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Lekker verbieden en een repressief apparaat instellen in dienst nemen om de regels te kunnen handhaven is iets waar de gemiddelde beleidsambtenaar snel enthousiast van wordt, dus ik vermoed dat je betoog wel een gewillig oor in de Stopera zal vinden, maar ik betwijfel of het daadwerkelijk iets van de verkeersproblematiek oplost. Ik heb net hieronder ergens betoogd dat het een goed idee zou zijn om de firma's JCDecaux en ClearChannel eens om een prijsopgave te vragen voor het neerzetten van een Velib' systeem in Amsterdam (zie hier:http://fr.wikipedia.org/wiki/V%C3%A9lib%27 en ook hier http://en.wikipedia.org/wik... voor een concurrerend systeem)
Het voordeel hiervan is simpelweg veel minder geparkeerde fietsen, aangezien het grootste deel van het fietspark in circulatie zal zijn en de noodzaak van het bezit en stallen van een eigen fiets vaak weg zal vallen. Het Amsterdamse verkeer leent zich er goed voor; wonen en werken zijn in de stad aardig gemixt, zodat regulering van fiets aanbod en vraag beperkt kan blijven.
Maar je hebt dan een stadsbestuur nodig dat een beetje buiten de doos kan denken. Het helpt trouwens wel dat eventuele studietripjes voor de beslissers naar leuke steden als Parijs, Barcelona en Montreal zullen zijn...