Amsterdam - Het CDA in Amsterdam. Het is toch als een ijsje in de winter. Als een non met een string. Het past niet. Het voelt niet lekker. Landelijk is de partij nog steeds de grootste (meestal). Maar in Amsterdam is het treurig. Nu twee zetels. Daar zal ook na 3 maart geen verandering in komen.
Net als de VVD is ook het CDA linkser dan elders. In het centrum zat zelfs jarenlang een coffeeshophouder voor het CDA in de deelraad. Natuurlijk hebben ze rechtse thema's. Het liefst hangen ze overal camera's op. Fouilleren ze alle mensen. En zijn ze voorzichtig met het ruimen van boerderijdieren. Op hun website zien we dat dit hun belangrijkste thema's zijn:
Een Amsterdam waar je veilig bent
Een gastvrije wereldstad
Beter bestuur
Dat laatste is interessant. Dat wil je uitdiepen. Want ook zij kunnen niet langs de PvdA. Zelfs als de PvdA de helft van zijn zetels verliest, is een coalitie zonder sociaaldemocraten ondenkbaar. Dus als je nu roept dat het de laatste jaren knudde was, dan wil je niet met de veroorzaker van die chaos in een college. Toch?
Pikant is dat Lodewijk Asscher de beste vriend is van Maurice Limmen. Op het huwelijk van Asscher sprak de CDA’er mooie, gloedvolle woorden. Over de danskwaliteiten van de sociaaldemocraat. Over diens boeken. Over diens diepgang. Over omarmende vriendschap.
Vier jaar geleden fotografeerde ik de twee op een campagnebijeenkomst. Maar de dag daarna belden ze allebei op of ik deze foto niet wilde publiceren. Politiek en vriendschap. Er zit een betonnen muur tussen.
Toch kan die vriendschap straks het verschil maken. In de collegevorming. Het CDA zou dan wel eens een uitstekende 'aanplakpartij' worden. Dat is een partij in het college die voor spek en bonen meedoet, maar wel voor een meerderheid zorgt. Als Maurice Limmen het slim speelt, zich gedeisd houdt en op het juiste moment bij Lodewijk en Jildau Asscher aan de keukentafel zit met een glas goede wijn, dan zitten de vrienden zomaar ineens samen in één coalitie.
Maar dan moet er nog wel wat gebeuren. Want twee zetels is te weinig.
twee reacties op "Fingerspitzenprognose: Amsterdam en het CDA, als een non met een string"