Osdorp weet meer dan Maxima, zo bleek op de derde avond van de Inburgeringscursus Andersom.
Een tijdje geleden zorgde prinses Maxima voor nationale ophef, omdat ze naar eigen zeggen de Nederlandse cultuur niet goed weet te omschrijven.
Wel, ze komt duidelijk te weinig in Osdorp.
Zaterdagavond 25 oktober gingen tegen de 40 aanwezigen met elkaar in gesprek over de Nederlandse cultuur. De geboorte van de Nederlandse identiteit werd gezocht in de tachtigjarige oorlog. De strijd tegen vreemde overheersing heeft de Nederlandse ziel geoefend in verdraagzaamheid en vrijheid. We willen zeggen wat we denken. En we gaan ervoor te doen wat we zeggen.
Maar een ander gevecht heeft deze stoere Nederlandse volksziel toch wel zijn plaats gewezen. De zee heeft ons geleerd dat we elkaar nodig hebben, willen we geen natte voeten krijgen. Alleen in Nederland kan dat aparte woord voor samenwerken ontstaan: 'polderen'.
Maar samenleven gaat niet zonder afspraken. En dat is weer de reden dat Nederland papierland is. Ons land barst van de regeltjes, alsof we soms denken dat onze regelgeving alleen al de zee kan imponeren.
Toch werd er niet zonder meer ironisch gedaan over de Nederlandse bureaucratie.
Iemand zei: "Wij praten met elkaar totdat we een oplossing hebben. We willen geen ruzie."
Nederland, een land om trots op te zijn.
Zoals te verwachten viel stond menigeen stil bij Nederland als zeevaartnatie. Dat heeft ons zelfstandige vrouwen, volgens de een, en tolerantie volgens de ander opgeleverd. En omdat de kooplieden veel op zee waren en de dominees thuisbleven, konden beide groepen ongestoord hun stempel op ons land drukken.
Is Nederland zodoende een paradijs geworden?
Nou nee, kritisch geluiden waren er over de afname van de tolerantie. Anderen zagen Nederlanders als te moralistisch en te snel met het opgeheven vingertje.
Gebrek aan gemeenschapszin maakt ook dat tuinstad Osdorp nog niet een Hof van Eden is geworden. Al was het alleen maar omdat de koekjestrommel na één koekje alweer dicht gaat.
Maar over deze zuinigheid geen woord meer toen de Nederlandse stamppotten op tafel kwamen.
De trekharmonicaspeler deed samen met de goede sfeer de rest. Even leek het alsof de stad een tuin van vrede was.
De Inburgeringscursus Andersom is een initiatief van Hart van Osdorp en Impuls. De cursus biedt vier avonden lang presentaties over de verschillende culturen die Osdorp rijk is en gelegenheid voor onderlinge ontmoeting en gesprek.
De volgende avond is op 29 november in het buurthuis De Aker.
Dan staat de Surinaamse/Antilliaanse cultuur centraal.
En het moet natuurlijk niet de nederlandse cultuur zijn die centraal staat, maar de cultuur van de 'immigrant': wat heeft hij of zij meegenomen, qua cultuur, wat interessant is voor de nederlanders... Waar kunnen Nederlanders iets van leren: bijv. hoe kunnen we die Gereformeerde zuinigheid eindelijk afleren (de koekjestrommel), waarom eten we alleen maar stamppot (geleerd van de Spanjaarden!- het Leids Ontzet 1572 geloof ik-) en waarom zijn Turken en Marokkanen vaak zoveel gastvrijer... Laten die zuinige nederlanders gewoon een beetje meer openstaan voor een andere cultuur!
Helaas is dat niet het probleem: Het probleem is de 'cultuur' van de hangjongeren, de overlast, de kleine/grote criminaliteit, de desintegratie en non-betrokkenheid van veel Marokkaanse vrouwen, de halstarrigheid om niet te integreren van veel m.n. Marokkaanse mannen etc. etc. Daar doe je met zo'n goedbedoelde conferentie niets aan!
Mensen die maatschappelijk niet “integreren” (het blijft een rotwoord) moeten helaas maar voelen, of remigreren... Zeker de Turkse en Arabische/Marokkaanse mannen, die noch door regulier werk, noch door blijk van interesse in integratie (taalkennis), hier nog steeds verblijven. Voor 65+ ers van de eerste groep migranten, die veelal hard gewerkt hebben in meestal laagbetaalde en slechte banen: dat is hen natuurlijk vergeven, zij hebben recht op een goede oude dag in Nederland... Maar de profiteurs, die ook nog hun eigen 'mores' trachten op te dringen, weg ermee!