Vanaf een woning op de tweede verdieping kijk ik naar een verkeerscontrole op straat. Met een rood lampje worden verschillende taxi’s, tuk tuk’s en cabrio’s langs de kant gehaald. Het is 4.30 uur op de vroege zaterdagochtend. Ik ben net uren bier wezen drinken en sta nu vijf minuutjes te gluren.
Er blijkt een typische verkeerscontrole te zijn hier op het einde van de Albert Cuypstraat bij de Ferdinand Bol. Aan mijn voeten bevinden zich een politiehuisje, zo'n 20 agenten, wat lampjes, en een beschutte plek waarbinnen mensen uit het zicht worden gefouilleerd.
Het is een curieus schouwspel. Ik besluit het vast te leggen, in de veronderstelling dat ik de enige ben die op dat idee komt. Tot m’n verbazing zie ik aan de overkant iemand naarstig op een laptop tikken...
Wie is het die inmiddels al zo’n zes espresso naar binnen heeft gegoten? Vermoedelijk de dienstdoende rechercheur. Ik denk dat we ongeveer dezelfde leeftijd hebben. Hij draagt slangenleren laarsjes en een confectiecolbertje. Het is haast een echte politieserie. Stoïcijns blijft de rechercheur het geheel volgen. Af en toe kijkt hij quasi-geïnteresseerd naar een van de auto’s die wordt onderzocht.
Waarschijnlijk zou hij zich nu liever ook vol laten gieten in een van de kroegen hier in de buurt...
De vrouw met de drugshond neemt het allemaal een stuk serieuzer; zij commandeert haar hond, die haar na elke auto met een verliefde blik aanstaart. Vooralsnog is er geen drugs gevonden.
Er worden opvallend veel BMW’s en andere dure auto’s met allochtonen erin aangehouden. Nederlanders passeren, fiets aan de hand, stilzwijgend de sluis. Maar wie is die medewerker met dat notitieblokje toch…?
'Hier krijgen we vast weer vragen over van vervelende journalisten,' denk ik bij mezelf als de zoveelste cabrio met vier jonge jongens voor m'n voeten stopt. Ik noteer even het talking point in mijn notitieblok: ‘Cabrio-aanpak!'. Hoe ga schrijf ik eigenlijk mooi op dat we net een tuk-tuk met drugs hebben aangehouden? Dat lijkt me toch best sappig. Laat ik het noteren.
'Kijk maar naar het vogeltje,' denk ik als ik die man daar beneden in m'n camera zie turen. De hele tijd heb ik ze al in de gaten zitten houden daar, maar er gebeurde maar weinig. Behalve die ene die in de boeien werd geslagen dan. Hij had vast nog een boete openstaan. Moet wel.
"Hey buurman," klinkt het van beneden. Ik zie m'n buurman staan met een jongen die ik niet ken. "Kom je nog even een biertje drinken?" Dat lijkt me wel wat…
Terwijl achter me de twee buurjongens zitten te kleppen over het schouwspel op straat, zie ik hoe drie mooie meisjes op de foto mogen met de agenten. Best een sexy kind, dat meisje die nu op die motor voorover helt. Drie agenten staan chronisch met elkaar te babbelen.
De voor mij onbekende buurjongen laat zijn licht schijnen op de hele situatie:
Ik vind het een mooie theorie.
Een motoragent heeft weer een auto meegelokt.
Wegens gebrek aan betere auto's, wordt zelfs een invalidewagentje langs de kant gehaald.
Tegen vijf uur wordt de boel afgebroken. Er wordt nog een laatste boete gegeven aan iemand die helaas vijf minuten te vroeg voorbij kwam. Een klein laatste elektrisch marktkarretje kan er ook net bij.
Een kale motoragent rolt het lint op, het is genoeg geweest. Ik vraag me af of ik de enige was die het heeft vast willen leggen.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
zeven reacties op "Verkeerscontrole vanuit multiperspectief"
Commentaar naar de toppen der organisaties. En niet naar de zombies van de “werkvloer” !
Flipper
Want de foto is dit keer van Thomas Schlijper.. Bummer :)
vingerverven is ook goed...