Buurman is watching me?

Noord- Daar zit hij weer, op de rand van een lege bloembak op het pleintje voor mijn huis. Niet echt een opvallende verschijning, spijkerbroek, T-shirt, witte sportsokken met van die saunaslippers. Een Aziatisch ogende man van rond de 45 gebogen over zijn laptop. Sinds een week bivakkeert hij iedere dag een paar uurtjes voor mijn huis. Gebogen over zijn computer laat hij zich niet storen door de spelende kinderen om hem heen. Hij duikt niet eens weg als een bal rakelings langs zijn hoofd flitst.
Hij is bijna onzichtbaar want mijn buren en ook ik lopen gewoon langs hem heen, alsof hij er niet is. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, man op bloembak met een laptop op schoot.

Niet dat ik me eraan stoor, want het plein is vrij toegankelijk en er staat geen bord 'verboden voor mannen met computers'. Maar toch word ik steeds nieuwsgieriger. Wat is hij aan het doen en voor wie? Is hij een veldambtenaar van de gemeente die hondenpoepovertreders moet opsporen? Doet hij mee aan een experiment voor nieuw mobiel cameratoezicht. Of is hij de rechterhand van grote stedenminister Ella Vogelaar die de ellende achter de voordeur moet opsporen. Want zo'n man op de stoep geeft je toch een beetje het gevoel dat je in de gaten gehouden wordt.

Meestal blijft hij maar een uurtje, soms wat langer. Als ik uit het raam kijk is hij ineens weg en lijkt het alsof ik het me allemaal heb ingebeeld. En mijn verbeelding gaat zover dat ik in zijn onopvallende gelijkenis zie met Stasi-agent Gerd Wiesler, in de aangrijpende film Das Leben der Anderen. In deze film krijgt de Stasi-agent opdracht om een succesvolle toneelschrijver en zijn vriendin af te luisteren om zo koste wat kost iets verdachts te weten te komen.
Een idiote vergelijking natuurlijk want een speciale agent of onschuldige gemeente ambtenaar met een geheime missie gaat echt niet midden op straat zitten met een computer op schoot. De methodes om ons in de gaten te houden zijn tegenwoordig een stuk vriendelijker en ongrijpbaarder geworden door de komst van OV-chipkaart, pintransacties en het nieuwe biometrisch paspoort.

Toen ik vanmiddag thuiskwam zat hij er weer. Tijd om de stoute schoenen aan te trekken. "Meneer, wat bent u hier aan het doen?" vroeg ik een beetje beschaamd. Vriendelijk keek hij op van het beeldscherm. "Ik ben aan het internetten, bij mij in huis is het een beetje warm en daarom zit ik hier."
Lang leve draadloos internet! Misschien dat ik hem morgen een glaasje cola aanbied.