Nee. Het is een heuglijke dag, want het is vandaag:
(ahem. Met Gepaste Trots. En Tromgeroffel)
Europadag!
Hoezee, haal de vlaggetjes tevoorschijn, barst uit in juichen, verf het gezicht blauw met gele sterren, want heden ten dage vieren we dat er al sedert een jaar of 56 iets bestaat als een Europese Gemeenschap.
Eh, feest? Is die Daniel nou helemaal gek geworden. Hij schrijft wel vaker onzin op bij Amsterdam Centraal, maar dit grenst echt aan het psychotische!
Nou, eh, nee. Ik voor mij ben echt dankbaar en tevreden met de Europese Unie. We halen er namelijk echt iets uit. Iets heel simpels waar we godsallemachtig blij mee mogen zijn: vrede. Dat wil zeggen: geen oorlog. Of had u echt gewild dat het prachtige stadshart van uw eigen Amsterdam, waar u nu lekker zomerend en rose-slobberend, net zo platgebombardeerd had kunnen worden, zoals dat eens prachtige hart van Rotterdam, om later slechts vervangen te worden door koud en kil en eenzaam staal?
Maar we krijgen ook geld van de EU. De renovatie van de Linnaeus-buurt wordt gefinancierd uit de warme goedertierendheid van al onze Europese vrienden. Vrijgevig stellen zij enkele ontwikkelfondsen ter beschikking om de buurt nog prachtiger te maken dan ze al is. Het bord waarop dat staat, staat er al maanden, zo niet jaren, maar toch durf ik te wedden dat de buurtbewoners nog steeds geloven dat ze nooit iets krijgen van de EU.
Het mooiste aan Europa vind ik echter de vrijheid en openheid voor andermans anders-zijn. Waar ik op spuug is die houding van 'die Polen moeten hier niet komen' , ' die Italianen moeten maar in eigen land gaan blowen', 'dat die Fransen zich maar met hun eigen zaakjes moeten bemoeien', ' dat die Turken niet bij de Unie moeten komen'. Wanneer Geert Wilders zoiets zegt, hoort u misschien een legitiem politiek standpunt. Ik hoor niets anders dan pure, rauwe en blote angst. Angst voor het onbekende. Onzekerheid over de eigen plek in de wereld. Paniek bij het eerste teken van verandering.
Daarom was het ook zo jammer dat u vandaag niet de kans te baat heeft genomen te spreken met de Europese Unie. Vandaag, van 11 tot 13 was er in Cafe Americain het zogeheten Cafe d'Europe: alwaar, zoals altijd, Europese politici en ambtenaren zoals Atzo Nicolai, Klasja van de Ridder (vertegenwoordigster van de Europese Commissie) en Erwin Kubesch (Ambassadeur van de huidge voorzitter van Europa - en ik laat het aan uw eigen algemene ontwikkeling over om te weten wie dat is), met een luisterend oor klaar stonden voor een boze of betrokken burger die er wederom niet was. Als puntje bij paaltje komt, dan wil u, de Europese burger, geen inspraak of discussie over Europa. U wilt alleen maar vanaf de achterbank uw bestuurders bekritiseren, nooit echt het debat, of de dialoog, aangaan.
Maar ergens begrijp ik dat ook wel. Want waarom wilt u dat niet? Ach, het is bloesjes/rokjesweek, de capoeira-mannen ontbloten hun bast weer, en de Leidsestraat stikt weer van de Amerikaanse toeristes in lieve, mooie, rode jurkjes. Altijd van die lieve, mooie, rode jurkjes. Daar kan geen EU tegenop.
Eh, feest? Is die Daniel nou helemaal gek geworden. Hij schrijft wel vaker onzin op bij Amsterdam Centraal, maar dit grenst echt aan het psychotische!
Nou, eh, nee. Ik voor mij ben echt dankbaar en tevreden met de Europese Unie. We halen er namelijk echt iets uit. Iets heel simpels waar we godsallemachtig blij mee mogen zijn: vrede. Dat wil zeggen: geen oorlog. Of had u echt gewild dat het prachtige stadshart van uw eigen Amsterdam, waar u nu lekker zomerend en rose-slobberend, net zo platgebombardeerd had kunnen worden, zoals dat eens prachtige hart van Rotterdam, om later slechts vervangen te worden door koud en kil en eenzaam staal?
Maar we krijgen ook geld van de EU. De renovatie van de Linnaeus-buurt wordt gefinancierd uit de warme goedertierendheid van al onze Europese vrienden. Vrijgevig stellen zij enkele ontwikkelfondsen ter beschikking om de buurt nog prachtiger te maken dan ze al is. Het bord waarop dat staat, staat er al maanden, zo niet jaren, maar toch durf ik te wedden dat de buurtbewoners nog steeds geloven dat ze nooit iets krijgen van de EU.
Het mooiste aan Europa vind ik echter de vrijheid en openheid voor andermans anders-zijn. Waar ik op spuug is die houding van 'die Polen moeten hier niet komen' , ' die Italianen moeten maar in eigen land gaan blowen', 'dat die Fransen zich maar met hun eigen zaakjes moeten bemoeien', ' dat die Turken niet bij de Unie moeten komen'. Wanneer Geert Wilders zoiets zegt, hoort u misschien een legitiem politiek standpunt. Ik hoor niets anders dan pure, rauwe en blote angst. Angst voor het onbekende. Onzekerheid over de eigen plek in de wereld. Paniek bij het eerste teken van verandering.
Daarom was het ook zo jammer dat u vandaag niet de kans te baat heeft genomen te spreken met de Europese Unie. Vandaag, van 11 tot 13 was er in Cafe Americain het zogeheten Cafe d'Europe: alwaar, zoals altijd, Europese politici en ambtenaren zoals Atzo Nicolai, Klasja van de Ridder (vertegenwoordigster van de Europese Commissie) en Erwin Kubesch (Ambassadeur van de huidge voorzitter van Europa - en ik laat het aan uw eigen algemene ontwikkeling over om te weten wie dat is), met een luisterend oor klaar stonden voor een boze of betrokken burger die er wederom niet was. Als puntje bij paaltje komt, dan wil u, de Europese burger, geen inspraak of discussie over Europa. U wilt alleen maar vanaf de achterbank uw bestuurders bekritiseren, nooit echt het debat, of de dialoog, aangaan.
Maar ergens begrijp ik dat ook wel. Want waarom wilt u dat niet? Ach, het is bloesjes/rokjesweek, de capoeira-mannen ontbloten hun bast weer, en de Leidsestraat stikt weer van de Amerikaanse toeristes in lieve, mooie, rode jurkjes. Altijd van die lieve, mooie, rode jurkjes. Daar kan geen EU tegenop.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Reageer op "Europadag"