De Psychologische Barrière - Amsterdam Centraal

Home >

Algemeen

> De Psychologische Barrière

De Psychologische Barrière

Algemeen

door: Daniël Schut 25 Oktober 2005

Het duurde decennia voordat we vliegtuigen konden bouwen die sneller kunnen dan het geluid. Het duurt waarschijnlijk millennia (of het lukt ons nooit) om ruimteschepen te bouwen die door de 'lichtbarrière' kunnen. Maar er is één fysieke barrière die nóg koppiger en moeilijker te doorbreken is dan deze:

De psychologische barrière om van Amsterdam naar Amsterdam-Noord te komen.

Ik gaf namelijk afgelopen zaterdag mijn verjaardagsfeestje, in Amsterdam-Noord, waar ik zelf woon. Goed geregeld: kroegje, muntjes zodat ik gratis drank kon uitdelen, muziekje, van alles dus. Ook nog eens een plek die op zaterdag rustig was, wat goed was, want ik verwachtte natuurlijk honderden mensen.

Mijn narcistische zelfoverschatting bleek ongegrond: er kwamen tussen de 30 en 40 mensen. En eenieder die kwam zei: "Ja, nou, jee...reken erop dat er niemand komt hoor - het is wel ontzettend ver weg en onwijs onvindbaar!"

"Was de routebeschrijving niet goed dan?"

"Nee, ik was er in één keer..."

"Was je lang onderweg dan vanaf Centraal Station?"

"Nee, ging heel snel eigenlijk, minuutje of tien..."

"Maar toch is het onvindbaar en te ver weg?"

"Jajaja, echt, volgend jaar, doe het in de stad! Veel beter vindbaar, veel beter bereikbaar!"

Tja. Zelfs Stephen Hawking kan tegen dergelijke logica niet op.

ouder:
Herdenken? Nee!

nieuwer:
Het fantoomstation

vijf reacties op "De Psychologische Barrière"

-1- Jochem Floor:

Leve de Noord-Zuidlijn!

Althans de Noordtak ervan. Het menselijk bewustzijn beweegt zich namelijk voort langs spoorstaven. Het bewijs daarvoor: contracten met betrekking tot (gebruikt van) onroerende zaken in Noord worden nu al afgesloten voor een beperkte duur, daarna moeten de prijzen worden heronderhandeld. Daarbij wordt vooral in het oog gehouden wanneer de Noord-Zuidlijn voor de deur komt.

25 Oktober 2005 - 11.53 uur

-2- Sigi:

Vrij algemeen verschijnsel. Ik heb jaren in de Bijlmer gewoond. De afstand van het centrum naar de Bijlmer is minstens 2 a 3 keer zo groot als omgekeerd. M.a.w. Ik woonde verweg, de anderen dichtbij. Tijdruimtekrommingen te over.

25 Oktober 2005 - 11.59 uur

-3- Wessel:

Je slaat de spijker op de kop Daniel! Ik zag enorm op tegen de woeste tocht naar het verre Noorden, maar toen ik eenmaal van die pont afkwam fietsten we er in vijf minuutjes naartoe. Eenmaal aangekomen voelde ik me echt in een andere plaats, echt buiten Amsterdam zal ik maar zeggen.

25 Oktober 2005 - 12.01 uur

-4- :

die tijdruimtekrommingen van Sigi spelen hier dus ook - tijd voor een soort algemene en speciale relativiteitstheorie van de psychosociale ruimte!

26 Oktober 2005 - 15.37 uur

-5- Floris:

De psychologische barrière ligt wat mij betreft eerder ter hoogte van het Centraal Station dan van het IJ. Hoe je het station ook probeert te passeren, linksom, rechtsom, of er dwars doorheen, het ding staat behoorlijk in de weg. Het was voor mij dan ook een enorme openbaring toen tram 16 werd doorgetrokken naar de PTA. Zonder door mensenmassa's en verkeersopstoppingen te hoeven navigeren zomaar van het Spui via de ene kant van het station naar de andere. Terwijl je rustig op je stoeltje kunt blijven zitten komt opeens het IJ voorrijden. Dat werpt een hele nieuwe blik op de zaken. Natuurlijk stopt lijn 16 nog steeds wel aan de platgetreden zijde van het IJ, dus de psychologische barrière zal inderdaad pas definitief worden geslecht met de komst van de NZ-lijn, maar zo kunnen we alvast een beetje wennen. Misschien ga je de uitzonderingspositie van Noord nog wel eens missen, wie weet.

26 Oktober 2005 - 19.19 uur

Reageren?

Lees vooraf even de regels voor discussies op Amsterdam Centraal door.

Eigen afbeelding bij reacties? Ga naar gravatar.com en meld je aan met het mailadres dat je ook hier voor reacties gebruikt.