<%image(20050828-ACLaurensSpiegelI.jpg|140|140|)%>
Mensen zijn ijdel. Althans zo wordt gezegd. IJdelheid komt uit onzekerheid voort. Zit m'n jasje goed, staat m'n hoedje recht, hangt m'n bril niet scheef. Allemaal uit onzekerheid. Het drukke stadsgewoel vraagt heel wat van haar schijnbaar stoere maar van binnen erg onzekere passanten. In mijn straatje is daarvoor een mooie voorziening. Iedereen die hier beneden langsloopt krijgt de kans zich te herschikken. Bij de openbare spiegelwand.Welke architect of bouwtekenaar hiertoe besloten heeft weet ik niet. In de onderpui van het pand tegenover mij is naast de deur en het brievenbusblok een grote spiegel aangebracht. Die spiegel voorziet in een menselijke behoefte. Het is een rustpunt geworden voor de onzekere ijdele winkelaar. Om zeker en vast de Nieuwendijk op te gaan of de andere kant op lopend gerustgesteld de Nieuwezijds te betreden, blijven veel mensen hier voor de spiegel staan. Om een corrigerende hand te leggen aan het onontbeerlijk imago wat zij zich hebben aangemeten.
Een jongen, die deze spiegel kent, loopt te ijsberen, kijkt rond of er niet een familielid toevallig de bingo uit komt, graait snel in een plastic zakje, kijkt nog eens en met een ferme draai richting spiegel trekt hij in één beweging een net gekochte zonnebril uit het tasje. Hij zet hem op, checkt of hij er stoer genoeg uitziet en stopt de bril meteen weer terug in het tasje. Diep wordt er gezucht en met een extra mannelijke pas loopt de jongen naar de Nieuwendijk. Een blik achterom, nee, hij is niet gezien.
Zo gaat het hier dag in dag uit. Haren worden er gekamd. Jurkjes rechtgetrokken. Poses aangenomen met een nieuw mobieltje aan het oor. Hoerenjongens draaien hun strakke kontjes richting spiegel. Hun billenmaatjes staan al in de rij. Bloesjes worden voor de borst gehouden. De hangertjes worden als overtollige ballast in de pishoek gegooid. Tatoepatiënten van verderop trekken hier trots lappen folie van bloederige kuiten en bovenarmen. En af en toe komt Frederic-Frederique, het wandelend orgasme van de stad. Hij-zij kan zich hier uren vermaken op de gammele hakken met het kijkvenster in de strakke leren hotpants naar de spiegel toe gedraaid. Met de bleke billen condenserend tegen de spiegel, wordt er voor eigen plezier maar ook voor de toevallige kijker een lang en uitvoerig butplugspel ten beste gegeven. Hoewel, sinds hier camerabewaking is heb ik hem-haar niet meer door de straat zien wankelen. Laat staan dat ik het snoer van balletjes uit de vrolijke poeperd zag bungelen.
Iedereen lijkt rustiger te worden na een blik in de spiegel. Trots en eigenwaarde worden er hervonden. Daarom pleit ik voor meer spiegels in de stad. Vieze hoekjes en gevaarlijke donkere steegjes worden vanzelf weer veilig. Niks meer camera's of meer blauw op straat. Gewoon meer spiegelende zelfcensuur. Laat de mens zichzelf maar controleren. Als er dan af en toe een ijdele prins-prinses via de royale ondermond bolletjes staat te slikken voor zo'n spiegel, ach, dat hoort gewoon bij deze onzekere tijden. Spiegeltje, spiegeltje op mijn pad, wie is de meest onzekere van de stad?
Zo gaat het hier dag in dag uit. Haren worden er gekamd. Jurkjes rechtgetrokken. Poses aangenomen met een nieuw mobieltje aan het oor. Hoerenjongens draaien hun strakke kontjes richting spiegel. Hun billenmaatjes staan al in de rij. Bloesjes worden voor de borst gehouden. De hangertjes worden als overtollige ballast in de pishoek gegooid. Tatoepatiënten van verderop trekken hier trots lappen folie van bloederige kuiten en bovenarmen. En af en toe komt Frederic-Frederique, het wandelend orgasme van de stad. Hij-zij kan zich hier uren vermaken op de gammele hakken met het kijkvenster in de strakke leren hotpants naar de spiegel toe gedraaid. Met de bleke billen condenserend tegen de spiegel, wordt er voor eigen plezier maar ook voor de toevallige kijker een lang en uitvoerig butplugspel ten beste gegeven. Hoewel, sinds hier camerabewaking is heb ik hem-haar niet meer door de straat zien wankelen. Laat staan dat ik het snoer van balletjes uit de vrolijke poeperd zag bungelen.
Iedereen lijkt rustiger te worden na een blik in de spiegel. Trots en eigenwaarde worden er hervonden. Daarom pleit ik voor meer spiegels in de stad. Vieze hoekjes en gevaarlijke donkere steegjes worden vanzelf weer veilig. Niks meer camera's of meer blauw op straat. Gewoon meer spiegelende zelfcensuur. Laat de mens zichzelf maar controleren. Als er dan af en toe een ijdele prins-prinses via de royale ondermond bolletjes staat te slikken voor zo'n spiegel, ach, dat hoort gewoon bij deze onzekere tijden. Spiegeltje, spiegeltje op mijn pad, wie is de meest onzekere van de stad?
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Een reactie op "Spiegelbeeld, vertel eens even..."