Ik vraag me af welke van de twee kanten er eigenlijk bedoeld wordt. Want zo'n zin zeg je alleen maar omdat je vindt dat de ene kant eigenlijk niet echt aan het komen is. De kanten zijn wel duidelijk. Het gaat niet over Nederlanders en buitenlanders, of Nederlanders en Islamieten. Nee, het gaat hier om Nederlanders en Marokkanen. Doen de Marokkanen te weinig of doen Nederlanders te weinig?
In 'mijn' Diamantbuurt wordt er enorm geprobeerd om van twee kanten te komen. Er wordt onderzoek naar ons gedaan vanuit Groningen om de bevolkingsgroepen dichterbij elkaar te brengen, er wordt gevraagd of je zelf wilt meewerken aan de anti-polarisatie, of je evenementen wilt helpen organiseren... etc. Soms moet je een probleembuurt zijn wil je snappen dat je echt tot een buurt behoort. Ik zeg inmiddels vol trots tegen iedereen dat ik uit de Diamantbuurt kom, in plaats van De Pijp, wat ik vroeger zei. De Pijp is voor mietjes! Diamantbuurt rules!
Goed, geweldig plan!
Helaas was het op de Marokkaanse dag bloedjeheet en had niemand zin om in een warme zaal naar een film te kijken. Daar kon de organisatie niet zoveel aan doen.
Maar bij de Nederlandse avond was de keuze van de film een beetje ongelukkig.
De organisatie had "Simon" van Eddy Terstal gekozen. Een prachtige film waarin drie onderwerpen waar Nederlanders prat op gaan (euthanasie, vrije homoseksualiteit, softdrugslegalisatie) verwerkt zijn in een ingrijpend verhaal.
De Marokkanen die waren gekomen, verlieten de zaal tijdens de openingsscènes waarin al alles te zien was wat Allah heeft verboden. De Nederlanders die achterbleven, zagen een mooie film. Maar dat was niet de opzet van de avond.
Integratie moet van twee kanten komen.
Was het nou een verkeerde keuze om Simon te laten zien?
Ja, want het was teveel van het goede.
Nee, want Simon is een van de weinige films die mij als Nederlander/Amsterdammer trots laat voelen over Nederland/Amsterdam.
Moeilijk. Wat vindt u?
Dat zou ik nou echt willen zien in het jongerencentrum!