Uit de kast gekomen...

<%image(20050529-021112-vuilnis-1.jpg|140|140|)%>

Ik had het nog nooit gedaan, maar vrijdagavond heb ik het gedaan. Ik heb me m'n hele leven (voor zover dat bekend mag worden tenminste) gedragen, maar vrijdagavond ben ik volkomen door het lint gegaan.

Blind van woede heb ik mijn hoek van de zolder opgeruimd. Ik heb werkelijk álles wat ik daar totaal out of control tegenkwam in het trapgat gesmeten: stapels vergeelde tijdschriften van vage klupjes, twee matrassen waar al in geen járen logé's meer voor zijn geweest, oude kussens en dito bevlekte lakens, dekens en beschimmelde winterjassen, de waardevolle spulletjes die mijn ex had laten staan (en die ik getolereerd heb omdat ik te goed ben voor deze wereld - %^$#@*&), een oude koelkast en het kleverige fornuis van mijn oudtante, een ontzettend smerige verroestte vogelkooi, een kattenbak met versteende drollen, en allemaal plastic jerrycans met onduidelijke vloeistoffen uit de tijd dat ik nog een kwekerij aan huis had. O ja, en mijn platenverzameling en vastgelopen video's, fotoboeken van de mislukte vakanties en nog stukken hout, teilen, emmers, kastjes, verfblikken, dooie potplanten, kromme fietswielen en vier stukke beeldschermen.

Toen het donker was heb ik het allemaal op straat gezet, vijftig meter verderop. Náást en vóór het inwerpzuiltje: gewoon schots en scheef en ik heb alles stuk gemaakt zodat niemand er nog wat aan zou kunnen hebben. Lekker nét voor het weekend, lekker puh voor die patserige koophuisbezitters. Tot slot heb ik er nog een grote zak oud brood en de restjes macaroni overheen en ernaast gestrooid en nu zitten er het hele weekend al duiven en ratten daar heerlijk te smullen.

Ik heb het gedaan. Ontzettend aso natuurlijk, maar toch, ik ben helemaal trots op mezelf, ik glim en ik voel me jong. Ik voel me weer helemaal thuis in deze stad tussen al die andere mensen die het leven ook niet zo zwaar nemen. Ben ik nu uit de kast gekomen?
Nou ja, bedankt hoor allemaal, pfff... wat een opluchting.