Natuurlijk kun je je dat heden ten dage moeilijk voorstellen. Ga op de Dam staan, sluit je ogen en probeer je voor te stellen dat er nog koetsen rijden, en van die hele oude trams. Dat lukt niet: de bel van de nieuwe Siemens-tram en het rondscheurende gemotoriseerde verkeer verstoort die fantasie bruut. Ga op het Leidseplein staan en probeer je voor te stellen dat dit de plek is waar de gegoede burgerij haar feestjes geeft: zonder electrische verlichting, zonder dronken Britten, met alleen maar welgeklede heren en dames - in crinoline natuurlijk, niet in mini-rok. Ook dat lukt je niet.
Maar afgelopen zondag lukte het eventjes wél. Ik stond op Centraal Station te wachten op de trein naar Utrecht. Tussen het moderne treingeweld van de NS bespeurde ik in de verte ineens het triomfantelijk gefluit van wat volgens mij alleen maar een stoomtrein kon zijn. Ik had nog nooit eerder een stoomtrein gezien of gehoord in real-life, dus ik had eigenlijk geen idee.
Om me heen merkten meer mensen op dat er Iets Bijzonders aankwam. We hoorden het opnieuw: de trotse roep van de Industrialisering, de stem die 'the fighting Temeraire' ten grave had gedragen. Als een troep duiven op de Dam keken we nieuwsgierig om ons heen en schudden onze veren.
En niet lang daarna was ze daar: inderdaad, de stoomtrein. Statig reed ze binnen op spoor 2, een grootse locomotief, een echte kolengestookte stoomtrein. Als je goed keek, dan kon je de oven in haar buik zien branden. Overal brieste ze stoom, ze piepte en kraakte, als het ware uitpuffend van de noeste arbeid die ze had verricht.
Voor heel even was Amsterdam Centraal Station in 2005 Monets Saint-Lazare Station in 1877. Voor heel even voelde ik de fin de siècle. Dat voelde heel mooi.
Om me heen merkten meer mensen op dat er Iets Bijzonders aankwam. We hoorden het opnieuw: de trotse roep van de Industrialisering, de stem die 'the fighting Temeraire' ten grave had gedragen. Als een troep duiven op de Dam keken we nieuwsgierig om ons heen en schudden onze veren.
En niet lang daarna was ze daar: inderdaad, de stoomtrein. Statig reed ze binnen op spoor 2, een grootse locomotief, een echte kolengestookte stoomtrein. Als je goed keek, dan kon je de oven in haar buik zien branden. Overal brieste ze stoom, ze piepte en kraakte, als het ware uitpuffend van de noeste arbeid die ze had verricht.
Voor heel even was Amsterdam Centraal Station in 2005 Monets Saint-Lazare Station in 1877. Voor heel even voelde ik de fin de siècle. Dat voelde heel mooi.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
twee reacties op "Fin de Siècle"
De trein vanaf het Amstel Station pannekoeken, pannekoeken en steeds sneller naar Amsterdam Centraal. OP naar Opa en Oma op het Oude Kerksplein.
Daar met je neefjes en nichtjes over de paaltjes springen. Bij Opa en Oma logeren en 's-morgens luisteren naar de paarden van de melkboer. En de melkbussen die afgeleverd werden en het carilion van de Oude Kerk. Wat was dat een mooie tijd!!!