AmsterdamCentraal.nl

Het verbaast ons daarom des te meer dat er nog veel aangepaste woningen leeg staan. De mevrouw van het Bezoekerscentrum IJburg had ons al eens uitgelegd dat de bouw van het zorghof niet helemaal overeenkwam met de wensen van de minder validen. Zo waren er wel beganegrondwoningen, maar die hadden een intern trapje, en zo'n trapje is niet handig als je slecht ter been bent. De oude man van verdieping vijf die ik sprak bij de bushalte, wist me te vertellen dat de galerijen spekglad zijn. En nadat hij het broodnodige pilletje onder zijn tong had gelegd om verder te kunnen praten, vertelde hij dat de liftmonteur laatst had geweigerd de stroom weer even op de lift te zetten. Zodat hij, met hartkwaal en zwaar afhankelijk van de lift, niet eens naar zijn eigen huis kon.
Slordig. Stom.

Vorige week kwam er een brief van de woningbouwvereniging. Er komt een aantal aanpassingen in het zorghof die de naam Zorghof wat meer moet rechtvaardigen. De galerijen zijn behandeld met een anti-slip vloercoating. Het zware beschermende hek kan voortaan met een knop op afstand open. In de parkeergarage zijn wandcontactdozen geplaatst, zodat de eigenaren van de scootmobiels hun accu's ook kunnen opladen en weer verder kunnen rijden. Verscheidene te smalle doorgangen worden scootmobiel-breed gemaakt. Er komt een bankje in de lift zodat mensen even kunnen zitten.

Simpel denk je dan. Als je aan een Zorghof denkt, denk je vanzelfsprekend aan aanpassingen voor rollators, scootmobiels en het binnen de perken houden van trapjes. Ik begrijp dan ook werkelijk niets van het ontwikkelbrein van de architekt van dit geheel. Als je een alternatief wooncomplex gaat ontwerpen, maak hem dan ook meteen goed. En zorgvuldig.