Scharrelen op Prins Hendrikkade

door: Tom de Smet 13 Maart 2005

Op de Prins Hendrikkade, lopend vanaf het Damrak richting Gelderse Kade, is het voor de voetgangers maar een raar zooitje. Dit niet alleen vanwege de metrowerkzaamheden. Ook al ver voor deze werkzaamheden was het een onoverzichtelijke plek. Op de brug over het Damrak moet je van tevoren al de beslissing nemen of je langs de gevels gaat lopen, en een rechte hoek gaat maken, of dat je voor het ‘pleintje’ kiest. Met alle obstakels van dien.

Aan het begin van het ‘pleintje’ staat een grote betonnen bak van het GEB. Je kunt jezelf, tussen deze bak en een boom door, het pleintje op begeven. Van daar af gezien lijkt het nog een redelijk grote ruimte te zijn.

Pleinen vragen meestal om diagonale verplaatsing, want dat voelt lekker vrij en ook nog efficiënt, maar als je dat hier wilt doen stuit je op het parkeerlift-eiland van het Barbizon Hotel. Als je een beetje links aan zou houden kun je nog een stukje rechtdoor lopen. Maar daar is dan weer de fuik van het fietsenrek. Het door stenen paaltjes afgezette plein loopt hier namelijk uit in een smalle punt. Deze punt is helemaal gevuld met fietsen. Je kunt nu kiezen om op het fietspad te gaan lopen of om de stoep langs de St. Nicolaaskerk te nemen. Als je voor het fietspad kiest krijg je met luid rinkelende bellen en kreten in je nek te maken. Als Amsterdammer is dat nog te behappen maar als toerist met een jointje achter de kiezen genoeg reden om totaal in paniek uit je roes te geraken. Toen ik zelf nog fietste vond ik dat altijd een leuk vermaak; niet netjes waarschuwend zachtjes bellen maar vlakbij de hoofden ineens heel hard ‘zombies!!’ roepen.

Op de smalle stoep voor de kerk is het vaak dringen, kerkgangers gaan in en uit en de twee parkeerplaatsen voor de deur met bijbehorende borden, palen en parkeermeter maken de stoep nog smaller.Voor een grote mooie kerk hoort een grote passende entree. Haal die twee parkeerplaatsen weg en maak de stoep daar wat breder. Dat je een beetje omhoog kan kijken naar de pracht en praal van de kerk. En om je, in verhouding tot de grote gevelwand, voor heel even nietig te kunnen voelen.

Vanaf de Gelderse kade richting Damrak lopend geldt eigenlijk hetzelfde als op de heenweg. Maar dan in omgekeerde volgorde. Na van de stoep overgestoken te zijn naar de uiterste punt van het pleintje, kun je linksom of rechtsom langs het fietsenrek je weg vervolgen. Als je de rechterkant neemt kun je op het fietspad de boze fietsers nu tenminste recht in de smoel kijken. Zo krijg je de kans wat eerder veilig weg te komen. Tussen de paaltjes door, het pleintje op springende, zie je de GEB-bak in de verte al staan. Of je scharrelt, links aanhoudend, gewoon weer lekker om de parkeerlift heen.

In de zomer kun je op dit pleintje, door de grote terrassen, sowieso niet lopen. Niet heen en niet terug, er amper op of vanaf. Dan is er slechts de keuze tussen lopen op de stoepjes langs de gevels of de ongelijke strijd aan te gaan met de razende fietsers op het fietspad.