Opgewekt schrijft de buurtkrant van de Kadijken ‘dat het nu eindelijk gaat gebeuren. Albert Heijn wordt op 16 februari geopend aan de kleine Wittenburgerstraat.’ Dat is mooi, tenslotte stond dat winkelpand al toch zeker wel weer een jaar leeg, nadat daar korte tijd de niet ideale Ideaal Markt had gezeten. Leuk voor de bewoners op Wittenburg, maar wat later denk je: alwéér een Albert Heijn in de buurt.
De veralbertheijnisering van de buurt neemt wel erg toe. Twee AH’s in de Sarphatistraat, een in de Jodenbreestraat en nu er nog een bij in de Wittenburgerstraat. Als het om andere supermarkten op loopafstand gaat, is het enige alternatief in de buurt De Spar op Rapenburg, een echte buurtwinkel, waarvan ik er graag meer in de stad zou willen zien.
Nadat Dirk de binnenstad uit is gevlucht – verdwenen uit die Wittenburgerstraat en van het Waterlooplein – is een goedkoop alternatief voor Albert Heijn niet meer in de buurt verschenen.
En de plannen voor grote, goedkope supermarkt op het Wienerterrein dan? Daar lees je de laatste tijd alleen maar verwarrende berichten over: ‘Buurtsuper Dirk dichterbij door buurtprotest’, in het Amsterdams Stadsblad van 26 januari 2005. Volgens dit bericht – ik citeer – ‘dwongen tientallen bewoners met rode Dirkpetjes, tassen en spandoeken wethouder Els Iping om de vestiging van een supermarkt op het Wienerterrein niet langer te blokkeren.’
De week daarna lees ik – ook in het Stadsblad – dat projectontwikkelaar Heijmans dwars ligt bij het realiseren van een supermarkt op het Wienerterrein. De projectontwikkelaar vindt het terrein ongeschikt voor een grote supermarkt. Ongeschikt? Hoezo? Heijmans vindt het waarschijnlijk niet geschikt voor een Dirk met daar bovenop dure koopwoningen, die niet zo duur kunnen worden als er een Dirk onderzit, met vóór die Dirk de hele dag een stel rondhangende en bierdrinkende zwervers.
De buurt wil graag een supermarkt, Iping wil die liever ergens anders, projectontwikkelaar Heijmans wil die helemaal niet. Jacques van Kempen van de Spar op Rapenburg ziet een supermarkt op het Wienerterrein nog steeds wel zitten, ook voor zijn zoon, maar als ik hem in de winkel naar de haalbaarheid van die plannen vraag, zegt hij: ‘fifty-fifty’. Els Iping zei volgens hem: ‘Wie betaalt, bepaalt.’ En zo is het natuurlijk. Projectontwikkelaars hebben een boel te vertellen in deze stad.
Het is allemaal politiek en geld waar het omgaat. Zullen we wedden wat er over vijf jaar op het Wienerterrein staat: alleen dure koopwoningen of woningen met daaronder een grote buurtsuper? Ik hoop het laatste, ik denk het eerste. Ik zou er bijna een Dirkpetje voor opzetten.
Ik vrees dat we de komende jaren in al die nieuw te ontwikkelen gebieden niets anders tegenkomen dan de al overbekende winkelketens. Lang leve de diversiteit!!!!