We hebben gescholden, beledigd en gesust, verweten en verzoend, getierd en gejoeld, gediscussieerd en beschuldigd. We hebben geroepen om keiharde maatregelen, beeldspraken met bijlen aan wortels gebruikt, onze rechtsstaat aangetast gevoeld.
We hebben haat gespuwd en verzoenende zinnen gesproken. We hebben voor terrorisme gevreesd en op vrede gehoopt. De onderbuikgevoelens zijn stuk voor stuk aan bod gekomen, het latent racisme vond zijn weg naarbuiten, het gezonde volksgevoel werd diep doorleefd. We hebben ons afgezet tegen de ander, we hebben onze solidariteit betuigd. We hebben ons niet de mond laten snoeren, maar hem massaal opengetrokken.
Het vrije woord maakte overuren. Ik glimlach geruststellend naar het mooie Marokkaanse meisje bij de kassa.
vijf reacties op "De kelen zijn schor"