Ik had u vandaag zo graag willen meenemen op mijn ervaringen op de fiets. Want doorgaans ben ik er zo eentje die op de OV de stad afreist: lekker makkelijk en voor mij toch vrijwel gratis, als student. Maar in de zomaar is het handiger als ik fiets: in de zomermaanden is de OV immers maar half geldig. Maar meer nog, het is dan leuk weer (nou ja, hoort het te zijn) en dus ook de moeite waard om op het stalen ros te stappen.
Dan had ik u verteld hoe de wereld er een stuk mooier uitziet vanaf de fiets: hoe wat eerst, vanuit de bus bekeken, slechts beton en asfalt bleek, ook groen en leven in zich herbergde. Hoe het grauw van de vieze GVB-ruit al die maanden de mooie lichtval in een doorkijkje verborgen had gehouden. Hoe elk straat zijn eigen unieke herkenbare geur en geluid heeft, die pas naar voren komt als men eenmaal uit die gedepersonaliseerde en gedeterritorialiseerde stofzuigerzak op wielen komt die de bus heet.
Het mocht niet zo zijn.
Wat gebeurde er?
Goedgeluimd toog ik op weg naar mijn nieuw verkregen fiets. Ze was een Viking, eentje met een wild leven achter de rug: haar bagagedrager had ik al moeten verwijderen omdat die in tweeen gespleten was. Ook het voorste spatbord deed niet meer geheel mee. Maar ze had de mooiste lampen die je ooit had gezien, en een dynamo...onuitputtelijk!
We hadden afgesproken bij het Pontje, en ik zou haar meenemen op een ritje door Noord. Niet veel bijzonders, gewoon naar huis maar dan met een omweg. Een fiets moet je af en toe verwennen en trakteren op een uitje anders wordt ze ontrouw. Ik zou misschien over de Meeuwenlaan gaan, even langs de Dirk daar. Of juist meer naar Oud-Noord en misschien zelfs richting Molenwijk: een wijk die ik zelf ook niet ken ondanks dat ik al bijna 6 jaar in Noord woon.
Maar toen ik eenmaal naast haar kwam staan zag ik algauw: ze had een lekke band. Verdomme.
In gedachten flitsten al mijn vorige fietsen voorbij. Er was die eerste zwarte, die op een dag gewoon onvindbaar was. Er was die mooie brunette die nooit meer dezelfde was na het ongeluk dat we hadden. Er passeerden er zo nog een stuk of 15, tot ik bij mijn laatste aankwam. Die van vorig jaar. Dat was echte, ware liefde. Oh, hoe zij zuchtte en kreunde als ik op haar kwam, hoe ze opwarmde als ik mijn handen op haar legde, hoe ze me zo snel meenam in haar hoogste versnelling. Voor ons twee was geen brug te ver en geen weg die wij niet begingen, geen grenzen, we gaven alles aan elkaar...
Totdat...
Ook zij een lekke band kreeg. Het leek eerst een kleine kwaal die ik snel kon verhelpen: ik haalde een plakset in huis en lapte haar op. Ik streelde haar wielen en keek in haar koplamp en ging er van uit dat nu alles in orde zou zijn. Dat was echter niet zo: ze werd algauw weer lek. Een enkele plakpoging later besloot ik dat ze er beslist erger aan toe was dan ik had verwacht: een poreuze band op het achterwiel. Die moest vervangen worden. Ik bespaarde kosten noch moeite voor haar en haalde een nieuwe band. Met gereedschapskist in de aanslag ging ik aan het werk: ik probeerde de moeren van de as los te draaien. Die zaten vastgeroest. Ik was niet voor een gat te vangen en pakte de waterpomptang. Geen beweging in te krijgen. Ik probeerde van alles en nog wat, van tedere overtuiging tot grof geweld, maar zij wilde haar vastgeroeste karakter niet veranderen. Er was niets meer aan te doen. Ik liet haar achter, zij, zwijgend en met smekende blik, ik, met pijn in mijn hart, en diep van binnen wist ik: Dit. Nooit. Meer.
De mooie blonde Viking keek me aan, met lekke achterband en net zo'n vastgeroeste aard als mijn oude liefde. Ze rekende op mijn steun en rekende op mijn begrip. Maar diep van binnen knapte er iets in mij. Ik kon het niet aan. Niet meer. Ik draaide me om en liep weg. Ze riep me nog na, maar ik liep door. Met betraande ogen en bijtend op mijn lip keek ik naar de grijze lucht en wist:
Amsterdam is de hel voor fietsen
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
vier reacties op "De Hel"
TAXI (1)
Een 26-jarige man is vrijdagavond in
Noord door vier taxichauffeurs mishan-
delt en naakt de straat op gestuurd.
Agenten kwamen hem op het spoor omdat
de man vanuit een cel 112 had gebeld.
Toen bleek dat de man niet genoeg geld
bij zich had om aan het einde van de
rit de taxi te betalen, reed de taxi-
chauffeur vervolgens naar het kantoor
in Noord. Toen het slachtoffer aldaar
het verschuldigde bedrag alsnog niet
bij elkaar kon krijgen kreeg hij van
vier chauffeurs diverse klappen en
werden hem al zijn kleren ontnomen (Bron: AT5 text)
TAXI (2)
In het begin van de middag weigerde een
passagier van een taxi de taxikosten te
betalen en rende hard weg, achterna
gezeten door de taxichauffeur. De pas-
sagier dacht in de Zamenhofstraat in
Noord te ontkomen door in het water te
springen, maar ontdekte daar dat
dat hij de zwemkunst niet machtig was. (Bron: AT5 text)