AmsterdamCentraal.nl

Hier is de Bijlmer op zijn Bijlmerst. Nergens in Zuidoost is het oorspronkelijke bouwplan in al zijn idealisme volledig uitgevoerd, maar dit komt in de buurt: hoge flatgebouwen in het groen en strikt gescheiden verkeersstromen. Mijn balkon biedt uitzicht op een wijds parklandschap met volle bomen, een vijver met eenden, en een trapveldje waarop jongens uit de omliggende flats laten zien dat Ajax geen dure vedetten uit het buitenland hoeft te kopen. Dwars door het park loopt de verhoogde metrobaan en auto’s zijn nergens te bekennen, want die worden weggestopt in parkeergebouwen langs de dreef. Burgemeester Van Hall beloofde Amsterdam destijds “het prettigste woonoord dat zich laat denken.” In zo’n ruime, groene omgeving zouden de bewoners van de luxueuze huurflats genieten van een unieke mix van privacy en gemeenschapszin.

Het is dus een goed idee van de Bijlmertoeristen om juist hier te komen kijken. Omdat de praktijk, met zijn verval en vervuiling, criminaliteit en bittere armoede, veel weerbarstiger bleek dan het futuristische visioen van de planologen in de jaren zestig, gaat de rest van het stadsdeel steeds meer op een heel gewone buitenwijk lijken. Tussen Kruitberg en Kikkenstein is het groene maaiveld geplaveid en vormt een enorm parkeerterrein. En waar eens de flat Koningshoef als een spiegelbeeld tegenover Kleiburg stond, is een laagbouwwijk met mooie ruime koopwoningen verrezen. Als er geen ‘Stadsdeel Zuidoost’ op de staatnaambordjes stond, zou je je er in De Aker of Almere wanen.

Alleen mijn buurt blijft grotendeels zoals hij is. De vijf flats in het zogenoemde ‘Bijlmermuseum’ worden wel gerenoveerd, met betere sloten op de toegangsdeuren van de galerij, zonnepanelen op het dak of hier en daar een likje verf, maar aan de rest wordt niet getornd. De echte Bijlmerfans kopen straks een appartement in de oude flat Grubbehoeve, waar zij hun auto gegarandeerd niet voor de deur kwijt kunnen.

Hier kunnen de groepjes nieuwsgierigen dus blijven komen. Ik woon in een reservaat.