AmsterdamCentraal.nl

Het evenementenbeleid en de geluidsnormen zijn het 'best kept secret' van de gemeente. Wie zoekt op 'evenementen organiseren' loopt muurvast op de website van de gemeente. De documenten zijn zoek. Vergunningen en documenten zijn niet te vinden. Klachten verdwijnen in het nergens. Ook nemen de stadsdelen, de omgevingsdienst en het evenementenbureau niet de moeite omwonenden te informeren. Niet via de website, niet via een briefje en al helemaal niet met een informatie-avond. Geen wonder dat omwonenden boos worden.

Dan resteert klagen, zienswijzen indienen, bezwaar maken en de gang naar de rechter voor een voorlopige voorziening. Die gang naar de rechter heb ik laatst gemaakt om een vergunning aan te vechten. Dat jaagt de organisatoren op kosten en mij op de zenuwen; slapeloze nachten nog voor de eerste decibel te horen is. Je wint het nooit als simpele burger tegenover het juridische geweld. Nooit! Ik ook niet.

Toch was het leerzaam. De regelgeving (of eigenlijk gebrek daaraan) en jurisprudentie lijkt gericht op dB (A). Niet op dB (C). De advocaten en ambtenaren jongleren met dB’s. Dan haak je als niet-expert al snel af. De 'Limburgse' geluidsnormen zijn gebaseerd op het kunnen voeren van een gesprek als ‘alle ramen in huis dicht zijn’. Uiteindelijk mag de burgemeester willekeurig, zonder motivatie en zonder belangenafwegingen de vergunningen verlenen in afwijking van bestemmingsplannen en locatieprofielen. Als omwonende sta je met lege handen. 

Organisatoren beroepen zich op de handhaving op geluid door de gemeente; zij moeten het maar controleren en ons bijsturen. De organisatoren begrepen mijn bezorgdheid, maar verzekerden dat ze niet boven de toegestane 85 decibel komen. Door apparatuur die constant de geluidshoogte meet, kunnen dj’s en geluidstechnici precies zien op hoeveel decibel ze zitten. Maar, bewoners mogen helemaal niet meekijken met die meetgegevens van de gemeente. Veel klachten bij 14020 worden daarom afgewezen, zonder dat je kan controleren of dat terecht is. Die meetgegevens moeten openbaar zijn. Die zijn natuurlijk van ons allemaal.

De schade voor de organisatoren is groot als ze hun vergunning verliezen. Dat belang is veel groter. dan mijn gemoeds- en nachtrust. Het is terecht dat een rechter die belangen van de organisatoren meeweegt. Maar, dan win je het als omwonende nooit. Ik had ook gewild dat de gemeente vanaf het begin meer duidelijkheid had gegeven, dan was mijn gang naar de rechter niet nodig geweest. Het evenementenbeleid moet eerst veranderen; minder, korter, zachter, transparanter en eerlijker. Dat is ook fair voor de organisatoren die met ziel en zaligheid hun feesten organiseren voor veel Amsterdammers die daarvan genieten. Ook voor mij.

De burgemeester stelde onlangs dat als gevolg van stedelijke ontwikkeling er veel is veranderd in de omgeving van de NDSM sinds de geluidsruimte voor evenementen op dit terrein is vastgesteld. Ook de komende jaren wordt het nodige aan woonbebouwing toegevoegd op het terrein en in de directe omgeving. Het college ziet de evaluatie aan het einde van dit seizoen als voor de hand liggend moment om een besluit te nemen over eventuele maatregelen. 
Ik hoop daarom dat ADE dit jaar voor iedereen plezierig verloopt en we straks weer terug kunnen kijken op een geslaagd evenement met (nog) minder klachten. Dan verloopt de geplande evaluatie van het evenementenbeleid eind dit jaar ook soepel. Maar, het moet wel anders. Betrek bewoners, communiceer duidelijk en open en deel al die data gewoon.