AmsterdamCentraal.nl

Handel vol

De drie partijen die pleiten voor het vrijgeven van lachgas op festivals zien over het hoofd dat de rechterlijke macht, de zorg, de politie en ons onderwijs de handen vol hebben aan het managen van de handel in, en het gebruik en de gevolgen van al die andere drugs – waarvan alcohol er slechts één is. De voorstanders van vrij lachgasgebruik willen hier dus nog een nieuw maatschappelijk probleem aan toevoegen. Ze zijn blijkbaar vergeten hoe deze stad in de jaren zeventig worstelde met heroïne. En begrijpen blijkbaar niet dat het best lastig is als je zoon van 13 op de SEH belandt met een overdosis shotjes. Of dat je twaalfjarige dochter – net als jijzelf, maar toen was je wellicht net iets ouder – dagelijks op het schoolplein een joint rookt. Natuurlijk, is allemaal zogenaamd ‘privé’, maar vinden SP, D66 en GroenLinks het ook prima als straks (behalve taxichauffeurs) ook onderwijzers, chirurgen en piloten aan het lachgas of de xtc zitten?

Stevige belangen

Tromp en Tops hadden misschien toch gelijk toen ze in ‘De achterkant van Amsterdam’ suggereerden dat de drugseconomie van vrije én verboden middelen al dieper tot in de Stopera is doorgedrongen dan we denken. In hun rapport, waarvan de strekking door Follow The Money opvallend snel werd gebagatelliseerd, wezen ze op de ondermijnende krachten die via geld, intimidatie en geweld uitgeoefend worden op bestuurders, uitvoerende ambtenaren en journalisten. De opsomming van deze drie groepen is treffend als je naar de lachgasdiscussie kijkt.
Het verzet van SP, D66 en GroenLinks tegen het lachgasverbod wekt de indruk dat er stevige belangen in het spel zijn. Gaat het om geld, afkomstig uit de drugsindustrie, de horeca of de festivalbusiness – de plek waar je ongestoord kunt handelen en gebruiken? Of speelt in de Stopera het eigenbelang als gebruiker een rol?