AmsterdamCentraal.nl

Zodra je buiten kwam, stond je in een oorlogsgebied. Hier is het ieder voor zich. De overheid trok zich steeds verder terug; echte keuzes worden niet gemaakt op de Stopera. De Wallen worden klaar gestoomd voor 30 miljoen toeristen per jaar.

Inmiddels wonen we tijdelijk in de Jordaan op doorreis naar ons volgende huis in de Houthavens. Wat een rust. De eerste weken werden we wakker van de vogeltjes. Buurtbewoners groeten elkaar op straat. ’s Avonds om 10 uur is het stil; mensen gaan slapen. Er staat een enkele verdwaalde vuilniszak van de laatste Airbnb’s in de straat. Als iemand in de supermarkt tegen je aan loopt biedt hij zijn excuses aan. En soms een enkele verdwaalde toeristen op zo’n gele fiets. Weg uit de Wallen? Dat zouden meer mensen moeten doen, toch?

Soms kom ik nog op de Wallen voor een drankje bij de Rode Laars. Mijn bloeddruk schiet meteen omhoog als ik het Singel oversteek. Ondanks de knip voor het Victoria Hotel knokken voetgangers en fietsers voor de schaarse ruimte. De lontjes zijn kort. Ombudsman Arre Zuurmond constateerde op Twitter dat er sprake van een handhavingscrisis (te weinig handhavers, slecht toegerust), maar ook een ‘compliance-crisis’. Goedwillende burgers en bedrijven spreken kwaadwillenden niet meer aan en teveel mensen in Amsterdam verwarren asociaal, egocentrisch gedrag met tolerantie en vrijheid aan het individu.

Balans in de buurt vereist een combinatie van functiebalans, regels en handhaving, bereikbaarheid, communicatie en een lokale gemeenschap. Die lokale gemeenschap die met elkaar de schouders zet onder de maatregelen vanuit een visie op de toekomst. Die gemeenschap is er niet meer op de Wallen. Druktemakende Wallenondernemers staan lijnrecht tegenover ontevreden bewoners. Die komen er samen echt niet meer uit. Zelfs de Albert Heijn trekt zich niets aan van het verzoek om minder alcohol te verkopen aan stomdronken hooligans. Dan kan je als overheid niets anders doen dat vol vooruit met stevige regels en krachtige handhaving. Maar, de buurt wordt er niet beter door als die betrokken lokale gemeenschap niet terugkomt. Dan wordt de voorgestelde dweilpauze er een met een wijd open kraan.

Weg uit de jungle? Dat doe je met gemengde gevoelens. Houden van de buurt en je eigen stek. Toch liet ik de handdoek in de ring achter met het trieste gevoel dat je niet meer bijdraagt aan de lokale gemeenschap. Sorry…