Durft stadsbestuur ondernemers wel echt aan te spreken?

Het is het eerste zomerse weekend in Amsterdam. De horeca heeft de zondag zelf maar vast uitgeroepen tot tropendag. Overal staan tafeltjes en stoeltjes. Het is gezellig druk in de binnenstad. De pizza in de avondzon smaakt prima. Ik snap die ondernemers wel. Iedereen wil op zo’n mooie dag toch buiten zijn?

Zo beginnen veel hoofdpijndossiers in Amsterdam: met begrip. Het moet toch een keertje kunnen. Na die ene ondernemer die begrip krijgt komt de rest. Wat hij mag, mag ik ook. Het begint met gedogen en eindigt in overlast op het water, uitwaaierende terrassen, geparkeerde bussen, fietsverhuur in de openbare ruimte, bestelauto's op de stoepen, ronkende taxi’s, grote excursiegroepen en illegale hotels.

Zelfregulering werkt niet

Als het water dan aan iedereen zijn lippen staat dan roept de sector eerst om zelfregulering; dat gaan we samen oplossen. Wie wil dat niet? Je eigen regels maken en zelf handhaven. Dat zien we bij de verplaatsing van de Bruine Vloot, vanwege overlast, naar de Houthavens. De schippers mogen zelf onderling de regels vaststellen. Bij de stadslogistiek willen de transporteurs ook zelf de aanpak bepalen. Nu er, na het falen van het gidsenconvenant, vergunningen nodig zijn roept de gidsenbond om zelfregulering. Ook de Binnenstadondernemers pleiten voor minder regeldruk.

Natuurlijk werkt die zelfregulering niet. Vervolgens komen er steevast betekenisloze, boterzachte convenanten. Stadsbestuurders tekenen samen met de sector toch vooral voor een mooi plaatje in Parool. Maar, de resultaten blijven uit, omdat harde afspraken over doelstellingen, monitoring, kosten van handhaving en sancties ontbreken. De convenanten zijn het grote excuus om weer een paar jaar niks te hoeven doen. Dat is gebeurd bij het gidsenconvenant, bij stadslogistiek en bij taxi’s. Maar, ook bij touringcars, waar nu de gemeente weer opdraait voor de kosten van de stewards. De bewoners staan met lege handen. Hoe zou het straks gaan op de nieuwe plek van de Bruine Vloot?

Zero tolerance

Amsterdam kookt op sommige plekken over. De binnenstad, de Oude Pijp en straks Oost. Op die plekken past geen vrijheid, blijheid, maar zero tolerance om die gebieden weer in balans te krijgen. Het belang van ondernemers bij geen regels, en geen handhaving, is te groot. Die zelfregulering willen die ondernemers ook niet. Die gaan elkaar echt niet aanspreken op hun gedrag. Of kunnen we wat leren van de aanpak bij het Rembrandtplein? Dat ljkt een geslaagd voorbeeld waarbij overheid, bewoners en ondernemers aan tafel zitten?

Het stadsbestuur moet in de overspannen gebieden zelf de regels bepalen met een goede afweging van alle belangen. Daarvoor hebben wij hun in maart gekozen. En, het stadsbestuur moet de regels ook afdwingen met handhaving. Daarvoor is simpelweg te weinig capaciteit. Het woordje ‘begrip’ moet verboden worden. Ik wil de komende vier jaar niets meer horen over convenanten en zelfregulering. Het stadsbestuur moet nu echt aan het werk en keuzes maken. Lieverkoekjes worden niet meer gebakken

AmsterdamCentraal.nl

De onafhankelijke opinie- en discussiesite over Amsterdam