Het zal niemand zijn ontgaan: de politieke campagne is begonnen. Op 21 maart kiezen we namelijk een nieuwe gemeenteraad. Dat betekent veel flyers, veel debatten en vooral… veel politici die ergens boos over zijn. Hoe geloofwaardig zijn zij?
Eerlijk is eerlijk: ik ben er dol op als politici boos zijn. Veel te vaak houden ze hun gezicht in de plooi en praten ze in de wartaal van ambtenaren of managers. Je weet wel: pleidooien voor onderzoek, evaluaties en ambtelijke brieven. De papieren werkelijkheid.
Boze politici wekken de indruk dat iets hen echt raakt of aangrijpt. Schande! Belachelijk! Het kan zo niet langer! Ik ben dol op die boosheid als hij echt gemeend is, maar helaas is het meestal een toneelstukje in de strijd om aandacht. Zeker in verkiezingstijd.
Trap er dus niet in als politici zich boos maken over problemen die zij zelf vijf minuten geleden pas voor het eerst hebben gelezen in de krant. Over een week blijkt dat het bewuste krantenartikel niet helemaal klopte, maar dan hebben ze hun publiciteit al gescoord.
Laten we ons liever boos maken over zaken waar je als Amsterdams politicus ook echt boos over zou moeten worden. Ik noem een paar zaken die mij als volksvertegenwoordiger boos maken:
- Het tekort aan agenten en handhavers (zeker in Nieuw-West),
- Geweld tegen homo’s en andere LHBTI’ers,
- Discriminatie op de arbeidsmarkt van de Achmeds en Fatima’s uit ons stadsdeel,
- Het verkapte racisme bij de PVV en nieuwkomer Forum voor Democratie,
- Het falende anti-radicaliseringsbeleid (met dank aan de sjoemelende topambtenaar Saadia Ait-Taleb, die inmiddels is ontslagen),
- Vriendjespolitiek bij subsidieverlening,
- Opgevoerde scooters op het fietspad,
- De groeiende berg zwerfvuil,
- De rattenoverlast in veel buurten,
- Schimmelwoningen in onder meer de Dichtersbuurt,
- De overspannen huizenmarkt in Amsterdam,
- Veel te lange wachtlijsten voor huurwoningen,
- De inkorting van bus 21 en het schrappen van tram 14.
Deze lijst van dingen die mij oprecht boos maken had nog veel langer kunnen zijn. Veel van dit soort zaken kunnen we helaas niet regelen op stadsdeelniveau. Ook dat maakt me boos, want het komt mede door de verandering van het bestuurlijk stelsel, in zowel 2014 als 2018. De Stopera trekt steeds meer macht naar zich toe, maar is zich vaak niet goed genoeg bewust wat er speelt in een stadsdeel als Nieuw-West.
Daarom is het geluid uit de stadsdelen zo belangrijk. Maak jezelf dus ook boos op 21 maart en stem voor je stadsdeel. Wij zijn er namelijk om jouw boosheid een stem te geven. Wij zijn er om oprecht boos te worden.
Jeroen Mirck zit sinds 2010 in de D66-fractie van Nieuw-West en schrijft columns over de lokale politiek van Amsterdam.
vier reacties op "Politieke column: Oprechte boosheid"
Die 13 punten die je noemt vind ik trouwens erg willekeurig en als ik een lijstje zou opstellen, zouden de punten waarvan ook ik vind dat ze extra aandacht verdienen in een heel andere volgorde staan. Wat bij jou pas punt 11 en 12 is verdient bij mij een plekje in de top vijf, en als je corrumperende toestanden bij subsidieverlening pas op no 6 noemt heb je voor mij de hoogste politieke prioriteit te pakken. Al die zaken die met discriminatie te maken hebben kan de politiek niet zoveel aan doen. Dat is een kwestie van mentaliteit onder de mensen, en die verander je niet zomaar met pamfletten en leuzen. Daar werkt alleen het goede voorbeeld geven op termijn, net zoals bij het opvoeden van kinderen.