Het is wonderlijk dat er zo vaak negatieve dingen worden gezegd over de mobiele telefoon. Mensen vinden het ongezellig. Je mag hem niet meer gebruiken bij sommige concerten, niet onder het eten, zo hier en daar moet je hem zelfs inleveren. Dan bewaren ze hem in een kluisje. Er worden nog veel meer beperkingen opgelegd waar het de smartphone betreft. Je mag hem niet naast je bed leggen want dan kun je niet slapen. Je kunt kanker krijgen van de straling of een tumor. De lijst van verboden en gevaren is lang.
Ik ben gek op mijn smartphone. Als ik hem wel eens vergeet dan ga ik natuurlijk terug om hem te halen. Als ik in het café of restaurant zit leg ik hem voor me op tafel. Er is een reclame en daar zeggen ze dat een mens gemiddeld 300 keer per dag op zijn telefoon kijkt. Dat haal ik gemakkelijk. . Ik snap al die kritiek niet. Zijn die mensen soms de tijd vergeten dat er alleen nog maar van die grote bakelieten telefoons waren. Als je tenminste een aansluiting had. Ik heb die lang niet gehad. Daar had ik toen geen geld voor. Als ik dan moest bellen dan moest ik naar de telefooncel. Waar ik woonde stond er een op het Cremerplein en er stond er ook een op de hoek bij de Jan Pieter Heyestraat op de Overtoom. Als je dan een aantal kwartjes had verzameld(die moesten er in)en je kwam aan bij de cel dan stonden er altijd een aantal mensen te wachten. Soms duurde de gesprekken van je voorgangers erg lang. Als je dan aan de beurt was dan stonden de mensen achter je al op het raam te tikken omdat ze haast hadden. Bovendien waren die cellen vaak vernield. En nu heb ik alles bij me, ik kan foto’s en filmpjes maken, dingen schrijven, in mijn agenda kijken en allerlei andere functies die er op zitten gebruiken. Maar de prettigste vind ik toch wel dat als ik merk dat iemand een gesprek met me wil beginnen waar ik geen zin in heb, dat ik dan net kan doen of ik druk bezig ben. Lekker rustig achter mijn eigen kleine schermpje.
Leve de smartphone
Een reactie op "Leve de smartphone"