Stond ik verleden week in de metro, bij de deur, toen deze stopte bij halte Waterlooplein. De deuren gingen open en ik hoorde vrij luide accordeonmuziek. Nieuwsgierig stak ik mijn hoofd naar buiten om te kijken waar de straatmuzikant dan zat, want ik zag niets.
Ding dong!
Snel mijn hoofd weer naar binnen, en toen wist ik het weer: de GVB houdt een proef met metromuzak. Daartoe hebben zij een componist aangesteld, die voor de gemiddelde metroreiziger een passend muziekpakket heeft samengesteld, met in de vroege ochtend vogelgeluiden, en zodra de middagdip zich aandient, uptempo muziek met wat meer volume.
We hebben natuurlijk allemaal de beelden gezien van de aanstaande NoordZuid-lijn: een Droomvlucht waar je U tegen zegt, maar waar iedereen van verwacht dat het met een reuze Python onder het gras uiteindelijk een Fata Morgana blijkt, muzak of geen muzak.
Of wacht, mag ik dit wel muzak noemen? Vast niet.
Nu ben ik geen gemiddelde reiziger, en u natuurlijk ook niet. Ik word graag wakker met hevige metaalklanken en snoeihard gitaarwerk, terwijl u misschien meer van minimal music bij uw koffie-to- go houdt. En wat te denken van alle flexwerkers die in omgekeerd evenredige ritmes hun werkzaamheden dienen uit te oefenen, en pas in slaap vallen als de rest opstaat om te gaan werken?
Toen ik over dit plan las, vond ik het al geen goed plan, maar, eerlijk is eerlijk: je moet het toch eerst ondergaan, dacht ik.
Dus pakte ik zaterdagmiddag mijn opschrijfboekje en toog nog eens de metro in (en uit) op alle haltes tussen Amstel en Centraal. Het werd een bevreemdend reisje. Soms was er niets te horen, behalve dan de metro’s die stopten en weer optrokken. Slepende voetstappen, rolkoffertjes uiteraard, stemmen, en dan soms opeens: een Frans liedje. Het was meestal het best te horen in het midden van het perron, maar ook daar was het raar. Ik hoorde de muziek, maar de tekst was net niet te verstaan en dat irriteerde me. Soms ook leek het alsof er een perronmaestro speciaal voor de gelegenheid was uitgerukt, om met de volumeknop te spelen: hard, zacht, iets harder, nog zachter en dan weer harder. Zou dat aan de akoestiek liggen, vervliegen er noten door de metrobuizen? Lag het aan mijn oren?
Halte na halte bleek nog steeds het Franse chanson voor ons bedacht, hoewel bij de Nieuwmarkt net een nieuw nummer werd ingezet toen ik daar een minuutje stond te luisteren. Nu verstond ik wel iets van de tekst, door een zwoele damesstem gezongen: ”Laissez tomber...”
Dat lijkt me een goed idee. Laat dit plan varen.
Eén van de leukste dingen, als je in een buitenlandse grote stad bent, zijn de muzikanten in de metro. Tegenwoordig kan zelfs de niet-reiziger de soms echt verrassende optredens meebeleven: youtube staat er vol mee.
Mijn idee: laat een echte trekzakvirtuoos plaatsnemen in de hal, vraag bandjes en singer-songwriters, dichters en verhalenvertellers, reguliere straatmuzikanten, wie dan ook, maar alles beter dan dit halfzachte behangrepertoire, waar sowieso de helft van de reizigers niets van merkt omdat ze hun eigen muziek onder de oordoppen hebben.
Ik las dat ze dat wel een keer gedaan hebben (ludiek!), maar ik stel voor dit gewoon standaard in te
voeren. Zodoende verhoog je de veiligheid, de sfeer, plus zijn eventuele inkomsten voor de toch al slecht bedeelde artiesten ook mooi meegenomen.
Dat valt vast wel te reguleren.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Een reactie op "Metromuziek"