Onlangs deelde burgemeester Eberhard van der Laan mee dat hij ernstig ziek is. Hij heeft uitgezaaide longkanker. De prognose is niet goed. Hij schreef dit in een brief aan alle Amsterdammers.
Zijn werk als burgemeester wil hij blijven doen, zegt hij. Uiteraard wel met een vermindering van taken en publieke optredens.
Amsterdammers reageerden massaal en bedroefd. Hem werd sterkte gewenst.
Toch zal ook menigeen, waaronder ikzelf, zich hebben afgevraagd waarom hij de tijd die hem nog rest niet voor zichzelf gebruikt. En belangrijker: voor zijn gezin met jonge kinderen. Niemand is onvervangbaar, behalve voor zijn gezin.
Misschien zit het niet in de aard van het beestje, misschien zou hij doodongelukkig zijn zonder zijn werk. Dan maar door tot het bittere einde. In elk geval wens ook ik hem daarbij veel sterkte.
Daar kan ik me ook wel iets bij voorstellen.
Misschien is de kleine mogelijkheid van herstel wel gebaat bij iemand die zolang hij kan actief blijft.
We weten overigens niets van het voorafgaande, ik vond hem er al langere tijd niet gezond uitzien. Wie weet hoelang hij al knokt en wil hij dat blijven doen zonder het bijltje erbij neer te leggen.
In ieder geval wens ik hem en zijn binnenste kring alle sterkte en de kans om genoegen te putten uit alles aan moois wat zich nog voordoet.