AmsterdamCentraal.nl

Terugblikkend op mijn politieke jaar 2016 springt Het Landje er echt uit. De bouwspeelplaats in het Rembrandtpark is een unieke plek in Amsterdam, waarvan niemand de waarde betwist. Toch stond ineens de subsidie op de tocht, door een conflict tussen stad en stadsdeel. Als er niks zou gebeuren, kon Het Landje per 1 januari 2017 genoodzaakt zijn om de deuren te sluiten. Hoe kwam het zo ver?

Zonder dat de lokale politiek het wist, was de subsidie voor Het Landje ingedeeld bij het budget voor kinderboerderijen. Over dit budget steggelden stad en stadsdeel wie daar financieel voor moest opdraaien. Formeel hoort dat mandaat bij de stad, maar historisch gezien ligt de taak al jaren bij het stadsdeel.

Grootschalige bezuiniging

Op het moment dat de stad een grootschalige bezuiniging neerlegde bij de stadsdelen, ging Nieuw-West in discussie met de wethouder Financiën over die verdeling van taken: waarom zouden wij moeten bezuinigen op taken die eigenlijk van de stad zijn? Dan geven we ze wel gewoon terug. Daarop zei de stad: kan niet, dan schrappen wij die taak. Zo kon het gebeuren dat het budget voor kinderboerderijen tussen wal en schip viel.

Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Al helemaal niet toen bleek dat ook Het Landje onderdeel uitmaakte van dit budget – iets dat de bestuurscommissie vooraf niet was verteld. Er ontstond een massaal burgerprotest, met een raadszaal vol kinderen met spandoeken. Het beste bewijs dat de lokale politiek gaat over zaken die bewoners direct aangaan.

Publiek protest

Aangezien de stad uiteindelijk de bezuiniging op de stadsdelen halveerde, besloten we als bestuurscommissie om het budget voor kinderboerderijen helemaal te handhaven. Toen ging er iets mis: die aanpassing werd door een ambtelijke fout niet naar het juiste mailadres gestuurd, waarna de wethouder weigerde de aanpassing door te voeren. Pardon? Daar werden we boos over, en de bewoners nog veel meer.

Het publieke protest hielp om druk uit te oefenen op de Stopera. De politieke dialoog tussen stad en stadsdeel voelt vaak als David versus de reus Goliath, maar in dit geval merkte ik dat alle spandoeken, tweets, blogs en mails echt het verschil maakten: de stad gaf alsnog toe aan onze wensen.

Natuurlijk zou ik graag vaker zien dat we dit soort overwinningen boekten op Goliath, liefst met de ingekorte buslijn 21 of de geschrapte tram 14. Helaas gaat dat niet vanzelf. Het is hard werken om als stadsdeel je gelijk te halen in de Stopera, zeker als straks ook de bestuurscommissies worden opgeheven. Macht heeft tegenmacht nodig om goed verankerd te zijn in de samenleving. Mijn mooiste politieke moment van 2016 was dan ook toen die tegenmacht zijn vruchten afwierp, ten gunste van Het Landje. Een overwinning van en voor de burger.

Jeroen Mirck doet als D66-bestuurscommissielid in columns verslag van zijn ervaring in de lokale politiek van Amsterdam.