Dwaling
''Amsterdam, die grote stad,
die is gebouwd op palen –
En als je daar de weg niet weet,
dan kun je gauw verdwalen – ''
dat klinkt nog na in mijn hoofd, gezongen door mijn moeder, heel lang geleden.
Dat verdwalen valt wel mee, na al die jaren. Helaas lijkt het stadsbestuur zelf te vaak de weg kwijt. Of het nu gaat om vergunningen voor evenementen, het beheersen van het autoverkeer in de binnenstad, of het beleid ten aanzien van de veelsoortige twee- en meerwielers, zonder of met motor, die gemakshalve allemaal 'fiets' worden genoemd.
Corpsballen
Ik ken de historie niet precies, maar ik stel me zo voor dat ooit een stel corpsballen aan een fietsenmaker opdracht gaf om een fietsvehikel te construeren, groot genoeg om er een cafétoog op te monteren. Leuk voor de ontgroeningstijd, om het verschil tussen de ingewijden en de feuten te benadrukken. De ''bierfiets'' was geboren. Een eenmalig gebeuren, of hooguit eens per jaar. Dat wordt getolereerd, wellicht zelfs zonder vergunning! Amsterdam is een tolerante stad. Het wordt anders als iemand op het idee komt zo'n rijdende cafévergunning (?) te gaan exploiteren voor vrijgezellenfeestjes en andere uitspattingen. Het hele jaar rond. Er zijn broodwinning van maakt. Als je dat laat passeren zonder er even wat langer bij stil te staan schep je een precedent. Als je Jantje z'n nieuwe broodwinning toestaat kun je het Pietje niet zonder meer verbieden.
Tenzij je bij de eerste vergunning daaraan al hebt gedacht.
Rechtspraak
Er wurmen zich dagelijks trams, toeristenbussen, bevoorradingswagens, bestelwagens, taxi's, scooters, bromfietsen, arola's, bakfietsmoeders, racefietsers en stadsfietsers door de Amsterdamse binnenstad. Die elkaar allemaal in de weg zitten. Een 'bierfiets' er nog bij is om vele redenen ongewenst. Het stadsbestuur bedacht dit pas in 2015 toen er intussen al 15 'bierfietsen' op commerciële basis rondreden. Te laat. De exploitanten zijn mondig: ''ze laten zich het brood niet uit de mond stoten''. De voorzieningenrechter geeft hen gelijk. De rechtspraak staat vaak ver van de algemene wenselijkheid, maar zeker een stadsbestuur moet handelen in overeenstemming met 'het recht'.
De stad onwaardig
Binnen 24 uur spraken 7000 Parool-lezers zich verbolgen uit over de 'bierfietsoverlast': gevaarlijk, hinderlijk en de stad onwaardig. Het is roepen in de woestijn.
Heineken kreeg ooit vergunning voor die éne paard- en wagen, beladen met (lege) biertonnen, daar bleef het bij. Rijdt die nog? Er rijden er in elk geval niet vijftien van, ik zie er al een tijd geen.
Zuipfeest
Een waarschuwing lijkt me op zijn plaats: in de grachten gaat het dezelfde kant op als met het bierfietstoerisme. Steeds vaker varen er sloepen en andere plezierboten rond met mensen die er hun zuipfeest op vieren. Dat zijn meestal geen particuliere eigenaren. Er zijn dus ook varende cafévergunningen (?), gaat het stadsbestuur daar ook pas proberen beperkingen op te leggen als er meer dan 15 van zulke zuipschuiten op commerciële basis door de grachten varen? Dan zal de wildgroei ook niet meer te beheersen zijn!
Ondanks duizenden bezwaarmakers, zal de rechter blijven rechtspreken.
Foto: Peter Eijking
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
twaalf reacties op "Dwaling"
In Valkenburg was dit fenomeen ook gesignaleerd. Daar heeft het gemeentebestuur het ding van de weg gehaald (in 2012 al), Dat kan makkelijk als je bij de eerste meteen optreedt en het ''handhaven'' in de serieuze betekenis van het woord opvat. Het argument daar was meen ik: dat het voertuig, slechts bekrachtigd door de pedalen van mogelijk beschonken berijders, makkelijk van de heuvels zou afsjezen. Met gevaar voor anderen en de beschonkenen zelf. Dat argument lijkt mij voor de bolle grachtenbruggen (alle bruggen waar geen tramlijn over koopt) minstens even relevant is.
Valkenburg heeft de bierfiets in de ban gedaan omdat het volgens hun APV verboden is om op de openbare weg alcohol te gebruiken, met uitzondering van terrassen. In Amsterdam geldt dat alleen voor aangewezen gebieden, daarbuiten is het toegestaan en dus kan die regel niet voor de bierfiets worden gebruikt. Uitbreiding van het alcoholverbod is mogelijk, maar dan treffen we dus ook de 'gewone' inwoner die voor z'n eigen deur een glaasje rosé wenst te drinken en dat is nou juist een vrijheid die we in Amsterdam zo graag willen behouden.
De bierfiets is gewoon een fiets. Als een fiets breder is dan 0,75 mag hij gebruik maken van de weg in plaats van een fietspad, dit tot een breedte van van 1.50 meter. Een jaar of zes geleden heeft de gemeente met succes de bierfiets op dit artikel weten te verbieden. Het antwoord van de exploitanten: een smallere bierfiets....
Je kunt wel iets (niet) willen, maar we hebben nu eenmaal wetten...
Een stadsbestuur moet daarom met het uitvaardigen van APV bepalingen (cq amendementen daarop) wel rekening houden met de algemene wenselijkheid.
Kortom, klopt helemaal: het stadsbestuur gaat over het vaststellen van regelgeving. Nu heb ik toevallig eens een tijdje samengewerkt met een dame die zich bezig hield met het voorbereiden en opstellen van APV artikelen en ben er ook van overtuigd geraakt dat deze niet met een enkele pennenstreek wordt opgesteld. Zo moeten omschrijvingen voldoen aan wettelijke vereisten, mogen niet strijdig zijn met andere regelgeving en moeten ze zo ruim zijn omschreven dat er geen mazen ontstaan, maar ook niet zo ruim dat partijen waarvoor het artikel niet is bedoeld er wel door worden geraakt.
Voor zover ik kan zien heeft de gemeente z'n mogelijkheden om de bierfiets volgens bestaande wetgeving aan te pakken aardig uitgediept. Dat betekent dat de bal bij de gemeenteraad ligt om nieuwe regelgeving op te stellen. En dat betekent dat het dus alsnog weer een politiek item wordt...
Mijn conclusie is dat er geen mazen in wetten cq APV bepalingen behoren te zitten, want slimme jongens/meisjes zijn daar altijd naar op zoek. Kijk maar in globaal verband naar de multinationals die al decennia geen of nauwelijks belasting betalen, terwijl jij en ik over een paar centen spaargeld dat niets opbrengt en alleen maar ontwaardt door de bejubelde inflatie die weer herstelt, wel belasting betalen over nietbestaande ''winst''. Spiegeltjes voor ''de politiek''.
Weer terug bij het onderwerp: ik vind het krankzinnig dat er ''bierfietsen'', ''zuipschuiten'', ''nooit-meer-naar-huis-bussen'' de stad als verdienmodel exploiteren. Dat een ''fiets'' van max. 1,50m breed als ''fiets'' mag gelden is omdat je anders alle bakfietsen ook zou moeten weren. Maar die dingen zijn om te ''vervoeren'' en niet om sterke drank op de consumeren. Zie daar de maas in de regelgeving. Wie is er dus de weg kwijt? Juist ja.
Het volledig uitsluiten van mazen lijkt me even onwenselijk als onmogelijk. Je kunt niet álles in wetten en regelgeving vastleggen zonder dat het beknellend wordt. Hie fijner de maas, hoe meer je vangt, maar des te langzamer stroomt het water. Bovendien hou je geen ruimte meer over voor innovatie, interpretatie of jurisprudentie. Enig idee wat een waanzinnige bureaucratie je over jezelf afroept?
Juist nu zie je om je heen allerlei initiatieven ontstaan voor nieuwe manieren van vervoer en aflevering, waarvan er sommige ongewenst zijn en anderen het ei van Columbus. Met name die laatste categorie sla je dood als je hun mogelijkheden in regelgeving te strak definieert. In Nederland geldt dat alles mag zolang het niet verboden is. Moeten we naar een situatie waarin alles verboden is tenzij het is toegestaan?
Wij leven gelukkig in een land waarin iedereen in staat is om de grenzen op te zoeken. De taak van de overheid is onder meer om de ongewenste effecten daarvan te onderkennen en daar de mazen reactief te dichten zonder de gang van het water te verstoren. De bierfiets is een geniale, innovatieve vondst, maar blijkt in de praktijk ongewenst. Daar zul je dus regelgeving op maat voor moeten maken en dat doe je niet door te sleutelen aan de reikwijdte van het begrip 'fiets'.