Bij mij om de hoek op de Kostverlorenkade staat een nieuwe moskee. De Westermoskee. Het is een mooi en imposant gebouw. Het heeft wel wat en dat hele stukje van de buurt is mooi opgeknapt. Er staan mooie huizen om heen. Nu willen ze binnenkort vanuit de moskee een aantal malen op een dag een oproep tot gebed gaan doen. Vanaf de minaret als ik het goed begrepen heb. De minaret zie ik trouwens van af mijn balkonnetje boven de huizen uitsteken. Hij is 's avonds verlicht en ziet er leuk uit. Prima dat het gebouw er staat maar die oproep tot gebed vind ik toch minder. Van mij hoeft het niet. Ik heb niets met welk geloof dan ook.
Als ik de berichten mag geloven, wordt dat steeds gevaarlijker om hardop te zeggen. Maar ik begrijp wel dat ze die oproep van het gebed willen. Al denken veel mensen in de buurt daar heel anders over. Die zijn tegen.
Verderop in de buurt staat een kerk. Als ik me niet vergis in de Chasséstraat en die laat dag en nacht de kerkklokken luiden. Volgens mij is die kerk helemaal niet meer als zodanig in gebruik. Soms hoor je een klein klokje luiden, dan weer een paar grotere klokken, dan een grote klok, dan weer een soort carillon. Dan mag iedereen gaan roepen, dat is een mooie traditie. Maar van dat klokgelui krijg ik een beetje de zenuwen. Wat mij betreft mogen ze er voor de aardigheid ook wel mee stoppen. Terecht dat die mensen van de moskee zeggen, ja, als dat klokgelui dag en nacht mag, waarom mogen wij dan niet af en toe een oproep tot gebed doen? Terecht.
Aan de andere kant van de gracht in een straatje zit nog een kerk. Die hoor ik nooit. Daarvan hoor ik nooit een oproep tot gebed. Maar ik zie zondagochtend wel heel veel mensen in hun beste pak of jurk naar die kerk gaan. Laatst liep ik er langs op zondagochtend en nieuwsgierig als ik ben, liep ik er naar binnen. Binnen was het een groot feest. Iedereen stond te dansen en te zingen. Er stond een band op het podium muziek te maken. Vriendelijke dames wezen je een plekje in de stampvolle kerk. Maar zoveel vrolijkheid kon ik op de vroege zondagochtend niet aan dus ik liep weer naar buiten. Het lawaai liet ik achter mij en buiten hoorde ik er niets meer van.
Zo blijkt maar, zonder al dat klokgelui en al die oproepen komen de mensen ook wel. En bovendien heb ik er dan geen last van.
twee reacties op "Klokgelui"