Nee nee en nog es nee!

door: Rob Zwetsloot 08 September 2016

Ik heb op mijn brievenbus een nee-nee sticker. Geen ongevraagd drukwerk a.u.b. Zelf afgehaald op het stadhuis.
Ik hoopte geen ongevraagd drukwerk meer in de bus te krijgen.
Dankzij onze overheid.
En denkt u dat zoiets helpt? Vergeet het maar.
Gisteren kreeg ik folders van een meubelstoffeerder, een binnenkort te openen restaurant hier over de brug en een disco-avond in een voormalig krakersbolwerk in de bus.
Mijn humeur was gelijk naar de klote en mijn vertrouwen in de rechtsstaat tot ver onder nul gedaald.
Slecht voor de bloeddruk. Voor hart en bloedvaten. Straks eindig ik nog op de eerste hulp.
Wat moet je?

Die arme oostblokkers en afrikanen die die folders rondbrengen uitschelden en terechtwijzen? Grote kans dat ze je niet verstaan. Of dat je in een handgemeen terechtkomt.
Aangifte doen bij de politie? Schadevergoeding eisen? Erheen gaan en ze de huid volschelden?
Zinloos. Ze zien je aankomen. Je zult uitgelachen worden. Als zonderling bestempeld. Als idioot.

Nog bonter maken grote bedrijven als Ikea, de Bijenkorf en de KPN het. Die sturen gewoon met de post hun rotzooi. 'Aan de bewoners van dit adres' (Dorpsstraat, postcode ons Dorp) geadresseerd.
Bedrijven die dat doen moeten op de zwarte lijst. Die moeten een boycot aan hun broek krijgen.
Nooit, nee nooit, zal ik nog een voet in die kitscherige uitdragerij van Ikea zetten. Geen cent zal ik nog bij die afzetters van de Bijenkorf besteden. En de KPN zal mij niet meer als klant zien.

Maar het meest bizarre is dat de gemeente Amsterdam waar ik die nee-nee stickers afhaalde zelf ongevraagd een krantje in de bus stopt met vuige overheidspropaganda. Waarin ze zichzelf een veer in de reet steken en de door hun gesubsidieerde projecten de hemel in prijzen.
Hoe kan ik een overheid die zoiets doet nog serieus nemen?
Of moet ik de overheid nu ook gaan boycotten?
En kan dat eigenlijk wel?