Levensgenieters, bourgondiërs, smulpapen, culinair geïnteresseerden, bon vivants en hedonisten. Schreeuw het uit van blijdschap. Het is het weer zo ver. Eindelijk!
Het seizoen van de grote vreetfestijnen in onze Amsterdamse parken is weer aangebroken. Voor onze beschaving ten onder gaat. We met zijn allen naar de ratsmodee gaan. Of naar de gallemiezen, daar wil ik vanaf zijn. Na ons de zondvloed.
We leven maar één keer. Pakken wat je pakken kan. Leef je uit. Geniet. Geniet. Geniet. Zet je zorgen aan de kant.
In alle parken zijn festivals. Oosterpark, Frankendaal, Amstelpark, er is geen park zonder bras- en slemppartij waar je onder de noemer van culinair genieten je een voedselvergiftging kunt eten en een delirium kunt drinken. Oesters, tapas, pinxtos, taco’s, burritos, fajita’s, noemt maar op. Rollende keukens. Partytenten. Kraampjes.
En wijn. Heel veel wijn. Uit bijna alle landen ter wereld.
Rood, wit rosé. Met bubbels. Zonder bubbels. Ale druiven verzamelen. Uit alle landen ter wereld. Het kan niet op.
En wat is dit jaar hip? Vino verde, prosecco, champage. Chileens, Zuidafrikaans, wijn uit nieuw Zeeland of China, of gewoon Côte du Rhone?
Ik acht mezelf een deskundige. Heb al duizenden flessen leeggedronken. Heb wijngaarden bezocht in o.a. Nederland, Engeland, Kroatië, Zuid-Afrika, België. Zelfs in Frankrijk. Heb wijnproeverijen bezocht. Glas in de hand en schuiven langs tientallen, soms honderden wijnen waar de makers graag een glaasje van inschenken. En over hun wijn vertellen en je vervelen met allerlei zinloze details. Druivensoorten, klimaatomstandigheden, grondsoorten, proces van bereiding en andere details die men licht vergeet. Heel saai allemaal. Het gaat om het alcoholpercentage. En de daarbij behorende roes. Na twee slokken wen je tenslotte aan de smaak van iedere wijn.
Dat weten alle zogenaamde wijnkenners ook wel. In hun columns en artikelen doen ze heel moeilijk over wijn, maar het is gewoon een manier om hun alcoholisme te maskeren. Bijvoorbeeld wijn proeven. De bedoeling is dat je de wijn proeft en dan weer uitspuwt. Geoefende wijnproevers weten dat ook dan de alcohol langzaam via de tong het lichaam binnendringt en een lekker roesje veroorzaakt. Hardcore proevers slikken de wijn trouwens gewoon door.
Ik heb uiteraard, als kenner, ook een wijncursus. Staat online. Ik maakte toen nog een programma onder de pretentieuze titel Mr. Amsterdam. Titel van het programma De Waarheid Over Wijn. Diepgravend, onthullend en leerzaam. Nog steeds waarheden als koeien, al is die cursus al jaren oud.
De belangrijkste les uit mijn wijncursus is een universele waarheid. Er zijn slechts twee soorten wijn. Wijn die je lekker vindt en wijn die je vies vindt. En mijn advies is om altijd goedkope wijn te drinken, want de hele wereld van de wijn is een grote geldklopperij. Windhandel. Komedie. Toneelspel. Om de prijzen tot absurde hoogte op te pompen. Iets voor snobs, praatjesmakers, opgeblazen ego’s, wannabees en patsers.
Allemaal losers eigenlijk. Sjiek doen met een fles dure wijn, terwijl je voor een paar euro net zo’n lekkere wijn uit de supermarkt haalt.
En nog een laatste tip een tip: Drink in gezelschap altijd witte wijn. Dat vlekt niet als je onverhoopt de inhoud van een glas over iemands kleren kiepert. Terwijl rode wijn gemene en nauwelijks te verwijderen vlekken achterlaat.
Het is maar dat U het weet.
AT5 Nieuws
RTV Noord-Holland
Politie Amsterdam
Amsterdam.nl
RTV Amstelveen
Parool Nieuws Amsterdam
Reageer op "Vreetfestijnen"