Stadswandelen

Stadswandelen

Vanwege iets met en ergens tussen mijn oren heb ik een wat wankel evenwicht, en is het een stuk veiliger om te lopen dan te fietsen. Soms wel jammer, want ik heb al jaren de droom om op een dag gewoon weg te fietsen. Waarheen? Maakt niet uit, gewoon, weg!

Voorlopig moet ik het doen met de benenwagen, en hier en daar een stukkie OV, dat is soms toch ook wel handig.

Een voordeel van het vele lopen is dat je veel meer ziet, en hoort. Heftige dingen, grappige dingen, allerlei dingen. Flarden van gesprekken, een inkijkje in een huis, en flora en fauna op plekken waar je het niet verwacht.
Zo heb ik al meermalen relatieperikelen langs de Amstel mogen meemaken; gekwetste jonge vrouwen, die op luide toon een verklaring eisen van de mannen die hun verlaten.

“Why don't you wanna live with me anymore!?”
Helaas kun je niet zomaar stil blijven staan bij twee onbekenden in hun meest desperate momenten, dus het antwoord moet ik u schuldig blijven. Als er sowieso al op geantwoord werd.

Op een avond liep ik over het Entrepotdok, dat ik toen voor de gelegenheid tot Entrecotdok omdoopte, omdat overal waar het licht al brandde en ik naar binnen keek, luxe keukens en grote eettafels te zien waren. Maar verder geen mens. Tot ik dan eindelijk ergens in zo'n eetkamerkeukenzaal een vrouw en een man in hevige discussie verwikkeld zag. En hoorde. Ik dacht aan het mogelijke sneuvelen van het dure servies en versnelde mijn pas, totdat ik alleen nog de vreemdedierengeluiden uit Artis hoorde, en het ruisen van de bomen, want een storm stak op.

Een giraf schreed naar het nachtverblijf.
Een oud bootje tufte voorbij, de stuurman met de blik op oneindig, wat in Amsterdam nooit ver is. In een donkere hoek zat een dronken en/of verwarde jongeman, hij praatte in zichzelf in een taal die ik niet kon verstaan, en trok zijn schoenen uit en aan, en weer uit, en weer aan.

Aan het Oosterdok klapperden de vlaggen van de lidstaten van de Europese Unie, allemaal samen alleen op een eiland. Op de pont naar Noord hadden mensen het over Het Referendum. Ja. Nee. Misschien. Niet.
En opeens was daar de maan, die ons prachtige IJ verlichtte.

Ik ben drie keer heen en weer gegaan.